De Niagara Falls

Grand Island, 28 augustus 2008

Gisteren zijn we om 09:00 vertrokken van de camping om richting de Niagara Falls te rijden. Het eerste deel van de route was erg mooi en leidde ons langs het Seneca-meer en vele wijngaarden.  Ook hebben we (weer) veel yard & garage sales gezien dus blijkbaar verzamelen die Amerikanen een hoop rommel. Of ze hebben in de vakantie eindelijk weer eens tijd gehad om alles op te ruimen...

Onderweg zijn we 2 keer gestopt: eerst om sweet corn en locally picked apples te kopen bij een stalletje langs de weg. Dit gaat volgens het honor system (oftewel op z'n Westlands): je stopt geld in een potje voor wat je meeneemt. Daarna nog een keer in een park voor de lunch m.a.w. gezellig op een kleedjes wat bagels naar binnen werken. Om 13:30 kwamen we op de volgende camping af die slechts 11 km van de waterval af zit.

Na de speeltuin en het zwembad hebben we lekker een hapje gegeten waarna Luna zich nog even heeft uitgeleefd op het springkussen om vervolgens het bed in te springen.

Vanochtend werden we wakker met regenachtig weer dus nadat de bedjes waren opgeruimd hebben we voor de eerste keer in de camper ontbeten. We hebben niet te lang getut want we wilden op tijd bij de waterval zijn voordat het druk zou worden. Er komen namelijk ruim 12 miljoen bezoekers per jaar. Maar, waarschijnlijk vanwege het druilerige weer en de lagere temperaturen (net 20 graden), bleef de drukte de hele dag uit.

We zijn eerst met de boot 'Maid of the Mist' langs de watervallen gegaan. Hierdoor beleef je de waterval echt. Hoe dichter je bij de waterval komt, des te ruwer wordt het water en des te harder gaat het waaien. De gratis blauwe ponchos zijn ook niet voor niks want je wordt echt drijfnat van het opstuivende water. Vooral de 'horseshoe' (in de vorm van een hoefijzer) is erg indrukwekkend.

Na de boottocht zijn we even terug gegaan naar de camper om droge kleren aan te trekken, een kopje koffie te drinken en onze paspoorten op te halen. De paspoorten hadden we nodig omdat we de rainbowbridge over wilden gaan. Halverwege de brug (waarvan je mooi uitzicht hebt over de waterval) ligt de grens met Canada. Aan de Canadese kant is het echt één groot pretpark met allerhande speelhallen, spookhuizen, bioscopen en een reuzenrad. In de laatste wilde Luna wel mee.

Toen we uiteindelijk terug waren bij de camper, wilde de motor niet starten: een lege accu (misschien toch dat kopje koffie?). Gelukkig zijn we bij het ophalen van de camper direct lid geworden van de AAA (de ANWB) dus die hebben we op laten draven en even later konden we weer terug naar de camping. Alle tegenslagen zijn van korte duur: ook de uitslag van Peters rontgenfoto was goed!

 

Op het eind van de dag vrogen we aan Luna wat ze het leukste vond; dit was het zwemmen. Het minst leuke vond ze de waterval...

Op wereldreis

Watkins Glen (New York), 26 augustus 2008

Het gevoel dat we niet zomaar op reis zijn maar op wereldreis begint nu wel een beetje te komen. Nu we onze camper hebben, proberen we wat meer ritme in onze dag te brengen. Vanochtend zijn we opgestaan en lekker buiten aan onze picknicktafel (met rood-wit geblokt kleed en een gezellig plantje in het midden) gaan ontbijten. Het is nu iets minder warm (afhankelijk van hoe hard de zon schijnt zo'n 20 tot 25 gaden) maar nog steeds lekker om buiten te ontbijten of 's avonds met een vuurtje buiten te zitten. Gisteren na het ontbijt hebben we ons even aan de huishoudelijke taken geweid: Peter de afwas en Daan de was (voor 2 dollar is alles binnen 1 uur gewassen en gedroogd) terwijl Luna zichzelf heeft vermaakt in de speeltuin.

We wilden gisteren de Watkins Glen Gorge trail lopen: een wandeling van 2,5 km (832 treden) langs 19 verschillende watervallen. Alvast warmdraaien voor de Niagara Falls... En daarna nog een bezoek brengen aan een wijngaard (er zijn er meer dan 50 hier in de buurt) maar dit hebben we uitgesteld tot vandaag. We waren namelijk behoorlijk vertraagd (een uur of 4) door Peters bezoek aan de Primary Care. Eergisteren begon Peter (weer) erg te hoesten en kreeg het een beetje benauwd (dus Daan moest opeens 3 uur achter het stuur van het bakbeest). Na de longontsteking in Costa Rica willen we geen risico nemen dus het was  tijd voor een check-up. Terwijl Peter bij de dokter allemaal formulieren in moest vullen voor hij aan de beurt was, zaten Daan en Luna in de camper een appeltje te eten, te kleuren en heeft Luna een denkbeeldige brief geschreven aan opa, oma en haar neven en nicht. Doordat ze hardop zat te denken, kon ik horen wat ze schreef. De strekking was dat ze van ze houdt, dat ze de allerliefste van de wereld zijn en dat ze ze mist maar ook weer naar huis komt. Peter moest voor de zekerheid nog een rontgenfoto laten maken en heeft een recept voor een vervolgkuur gekregen maar de arts vond hem er gezond uit zien. (Over)morgen kunnen we bellen voor de uitslag.

Lunadag

Zaterdag 23 augustus 2008, Allentown

Vanuit onze stal uit Betlehem zijn we doorgereisd naar New Tripoli, dichtbij Allentown in Pennsylvania. Deze keer hebben we een Koa camping geselecteerd op de Tomtom en rijden we in 1 keer goed. Ook hier hebben we meteen een Koacard aangeschaft waarmee je 10% korting per dag krijgt. Ik denk dat we op het eind van onze Amerika-rondreis barsten van de passen. De Koa campings vormen samen een keten en zijn ruim opgezet met allerhande faciliteiten. Naast Wifi, heeft deze camping ook een zwembad waar we 's middags lekker zijn gaan zwemmen.

Luna vroeg vandaag terloops of het een Lunadag was. Dat is een goed teken. Onze derde dag in New York hebben we namelijk omgedoopt tot Lunadag omdat we toen lekker naar (de speeltuinen in) Central Park zijn geweest en Luna maar liefst 2 ijsjes heeft gekregen (de eerste was halverwege gesneuveld).

In het zwembad kwamen we drie jongens uit Voorburg tegen waar Luna de rest van de dag mee heeft gespeeld. Eerst met Daan (12), Pim (10) en Koen (7) in het zwembad om vervolgens vissen te vangen in de rivier en een slang los te laten die de jongens eerder op de dag bij de rivier hadden gevangen. Luna heeft de slang heel stoer samen met de jongens vast gehouden. Helaas hadden we geen camera bij de hand dus we hebben hier geen fotografisch bewijs van.

Daarna moest er ook nog even gegeten worden waarna Luna direct weer werd opgehaald door de jongens om tikkertje te gaan spelen in de speeltuin. Toen het donker begon te worden hebben we Luna (met een rood verhit hoofd) uit de speeltuin gehaald. Ze heeft het wel naar haar zin en doet het dan ook heel goed, buiten af en toe wat gemopper om. 

Camper(en)

Donderdag 21 augustus 2008, Nazareth, Pennsylvania

Na 3,5 week rond te reizen in Costa Rica en 3 dagen New York zijn we toe aan rust en een lager leeftempo. Ik lees op een camperbus met trailer aan de overkant de spreuk "Take life slow"; die spreuk spreekt ons wel aan op dit moment. Zoveel indrukken, de rondreis Costa Rica en een waanzinnig drukke stad putten je wel een beetje uit. Vandaag zijn we uit New York vertrokken om onze camper op te halen in South Amboy in de staat New Jersey. Wel een gedoe met alle bagage; eerst met a yellow cab naar het  treinstation en dan een uur in de trein. Op het station werden we opgehaald met een auto. Uiteindelijk waren we rond een uur of 12 bij ons rijdend huis; een 22 feeth camper (circa 6,5 meter) uit 2001. Het is een camper met een alkoof (hier slaapt Luna), een treinzit, slaapbank, keuken met magnetron en oven, aparte douchecabine en toilet. Dit alles wordt voortgetrokken door een Chevrolet Van 3500 met een 7,4 liter motor, een echte Amerikaanse zuipschuit dus.

Op ons programma van vandaag staat de camper inrichten en boodschappen doen, kortom ons "huisje" maken. Na al het papierwerk rondom de camper gaan we dus op zoek naar een winkel. Eerst komen we bij de Walmart; een soort hele grote van alles en nog wat winkel waar we je toch niet alles kan kopen. Daarna nog maar even naar de Giant; een soort uit de kluiten gewassen Carrefour, waar we wel alle boodschappen kunnen doen. We hebben meteen een klantenpas aangeschaft waarmee je allerhande kortingen krijgt. Zo rekenden we i.p.v. 103 dollar maar 89 dollar af. De moeite waard dus! Na de noodzakelijke boodschappen zijn we terug gegaan naar de camperverhuurder om ons lidmaatschap van de AAA (USA ANWB) te regelen en een TomTom te huren. Vervolgens hebben we een camping geselecteerd op de Tomtom richting Niagara falls en zijn we gaan rijden. Na eerst verkeerd te zijn gereden, komen we vervolgens ergens aan waar we echt niet willen overnachten. Dus toch maar weer doorrijden...

Nazareth en Bethlehem 

Nadat het al begon te schemeren kwamen Peter, Daan en kindje Luna aan in de plaatsen Nazareth en Bethlehem. Bijzonder mooie huizen met veranda's en giga tuinen, echt Amerikaans (overal de vlag) en alles (bijna te) mooi onderhouden. Alles komt erg conservatief en gelovig over. Uiteindelijk kwamen wij bij de camping Evergreen Lake, waar bleek dat we alleen maar cash konden betalen en we dus weer naar de bank 4 mijl (7 km) verderop moesten, pfff. Toen we uiteindelijk terug kwamen om neer te strijken, was het kantoor al gesloten. Gelukkig had de man nog wel even gezegd waar we konden camperen. Hèhè "lets call it a day"! Doodmoe maakten we ons bed op in ons rijdende huisje en gaan we heerlijk slapen.

Terugblik Costa Rica

San José / Newark, 17 augustus 2008

Vandaag vliegen wij van San José, Costa Rica naar Newark NY. Via  Continental airlines konden wij digitaal inchecken en daardoor verliep alles zeer voorspoedig. Het nadeel van deze automatiseringslag is dat je nog steeds 2,5 á 3 uur vooraf aanwezig moet zijn. Dit betekent dus wwwwwwwwwachten wwwwachten. Luna kijkt via onze Zen mediaspeler een Disneyfilm en blijft dus lekker zitten.  

Ons avontuur in Cosa Rica loopt ten einde. Terugkijkend vinden wij Costa Rica een bijzonder mooi land met een geweldige natuur. Alles groeit hier als kool en is groen. Wat wil je als het altijd minimaal 25 graden is en meer dan 80% luchtvochtigheid. Het dierenrijk is ook exotisch een tiert weeldig. De grootste tegenvaller van deze reis vonden wij de groep. Wij voelden ons gevangen in schema's en vooral in de negativiteit van de groep. Het blijkt dat wij toch wel zeer relaxed in het leven staan en de dingen nemen zoals het komt. Dit gold niet voor een groot deel van de groep. Er werd veel geklaagd over van alles en nog wat, en nog een keer geklaagd en nog een keer geklaagd. Over sommige dingen kan je wel blijven klagen maar je verandert daar ter plekke niks aan. Je loopt alleen het risico je eigen reis te verpesten. Niet dat wij niet voor onze rechten opkomen maar wij weten het volgens ons in een ander perspectief te plaatsen. Wij zitten nou eenmaal niet in het rijke westen maar in midden Amerika. De prijzen zijn helaas wel redelijk westers (Amerikaans) en staan niet altijd in verhouding tot de geleverde dienst. Door de toenemende negativiteit in een groot deel van de groep, zijn we gaandeweg steeds meer ons eigen plan gaan trekken en hebben wij en leuke rondreis gehad.

Wij verheugen ons wel erg op de volgende stap van ons avontuur waarin wij zelf beschikking hebben over een eigen huisje, een eigen schema en een gevulde koelkast! Maar eerst 3 dagen New York...

Dag 2 & 3 in New York

Woensdag 20 augustus, grote appel

De tweede dag hebben we de metro genomen richting vrijheidsbeeld. In de buurt van het punt waar de boten vertekken zit een kantoor dat kaartjes voor de musicals verkoopt voor nog dezelfde dag of het matinee de dag daarna (tegen 50% korting). Aangezien een kaartje al snel 110 dollar kost, is dat wel de moeite waard om even voor om te lopen. Wij wilden woensdag graag naar het matinee van Mary Poppins, maar helaas waren hiervoor geen kaartjes meer. Gelukkig was Luna snel over haar teleurstelling heen en hebben we de boot genomen richting Ellis Island (hier zijn bijna 17 miljoen mensen het land binnen gekomen) om vervolgens via het vrijheidsbeeld en de Brooklyn-bridge weer terug te varen. Daarna hebben we nog met de hop on hop offf bus door Brooklyn gereden. Best leuk maar weer erg warm vandaag, circa 32 graden. Na door de de buurt van Al Capone te zijn gereden en zijn ouderlijk huis te hebben gezien haakten we af. Bij de drankstop ontdekte ik (Peter) een metrolijn die in een keer naar het central Parc ging. Vervolgens een rondrit door Central Park met paard en wagen (wilde Luna erg graag, dus ja...) om met de uptown loop (95 street west) weer terug te gaan naar ons hostel.

De derde dag hebben we grotendeels doorgebracht in Central Parc;  een oase van rust (680 voetbalvelden groot!) in de drukke stad. We zijn van speeltuin naar speeltuin gelopen en hebben ondertussen het hele park gezien: van Alice in Wonderland tot de Strawberry Fields. De laatste tuin is door Yoko Ono ingericht ter nagedachtenis aan John Lennon, die dichtbij in het Dakota Building woonde.

Daarna zijn we naar het Manhattan Children's Museum geweest om de dag af te sluiten met een hapje tapas. Zo direct gaan we lekker douchen en de koffers pakken. Morgen vertrekken we naar Penn Station om de trein te pakken richting New Jersey naar south amboy waar onze 22 feeth camper op ons staat te wachten.

New York, New York...

maandag 17 augustus 2008, New York

Gisteren zijn we om 09:00 vertrokken uit ons hotel uit San José om  vervolgens om 21:00 weer aan te komen in ons hostel in New York.  Een vlucht van nog geen 5 uur maar door het vele wachten en het tijdsverschil van 2 uur toch een hele dag reizen. Tegen de tijd dat we onze koffers hadden en we in de taxi zaten, was het donker dus we hadden een geweldig uitzicht over een "verlicht" New York. 

We hebben een private room in Continental Hostel; het bestaat uit een kamer met 2 stapelbedden, voor Luna één grote speeltuin. We hebben ook airco op onze kamer wat niet verkeerd is met bijna 30 graden hier. Badkamer en toilet delen we met anderen op de gang. Na een lekkere douche vanochtend zijn we op zoek gegaan naar een ontbijtje. Daarna hebben we de tourist bus genomen voor een deel van de Uptown loop (Harlem, Museum mile en Central parc). In de buurt van Times Square zijn we overgestapt op een andere lijn voor de downtown loop. Het is een leuke tocht langs alle bezienswaardigheden (Walstreet, Empire State Building, Chinatown, Trump world Tower, Rockefeller Center & St. Patrick's Cathedral) en we weten nu waar welke film is opgenomen (zoals the Godfather in Little Italy). Bij het Museum of Modern Art werd verteld dat hier ook Duitste kunstenaars te zien waren zoals van Gogh (PARDON!). Bij de haven (waar de boten vertrekken naar het vrijheidsbeeld; doen we morgen) zijn we uitgestapt voor onze lunch om vervolgens weer met de bus naar Times Square te gaan voor de Toys R Us; een van de grootste (of de grootste) speelgoedwinkel van New York. In de winkel staat een reuzenrad, een dinosaurus uit Jurassic Parc en een heus Barbie kasteel met echt alle Barbies van de wereld. Omdat Luna over iets meer dan een maand jarig is mocht ze hier alvast cadeautjes uitzoeken; dat is prima gelukt...

We dachten weer terug bij ons hotel te komen met de uptown loop maar de laatste was al vertrokken dus we hebben de metro genomen. Al met al een prachtige dag met enorm veel indrukken voor alle drie. Aan het eind van de dag zijn we gebroken, deze dag is om in te lijsten. Bekijk de foto's maar eens goed en je ziet waarom!

lekker relaxen bij het strand

Samara beach, 15 augustus 2008

Eergisteren zijn we vertrokken naar Samara, op het Peninsula Nicoya. Het heeft een van de mooiste uitgestrekte stranden van Costa Rica. We slijten onze laatste dagen hier bij het zwembad en op het strand (of liever gezegd in de golven). Tussendoor eten we een hapje bij een lounchebar aan het strand. Luna in de hangmat en wij languit op de lounchebank.  Of we voeren de leguanen bij het hotel: vooral die ene die een poot mist, stoppen we af en toe een banaantje toe.

We zijn tussendoor wel van kamer gewisseld want de airco in onze eerste kamer werkte niet goed en die heb je wel nodig in de hitte hier: het is rond de 30 graden en dat met een zeer hoge luchtvochtigheid. Vandaag gaan we snorkelen (of zoals Luna zegt snurkelen). Peter en Luna gaan met een kayak naar een nabijgelegen eilandje (minuut of 20 peddelen) en Daan gaat met de snelle boot (zodat ze geen tijd heeft om zeeziek te worden). Morgen vertrekken we weer naar San José om overmorgen door te vliegen naar New York.

Snurkelen

Het minuutje of 20 zeekayaken werd wel 40 minuten (enkele reis) dus dat was nog hard werken voor Peter. Luna zat als eerste stuurvrouw in een riante positie voorop. Peter moest niet te veel golven tegenkomen want dat wiebelde te veel. Ook vond ze het aankomen op het strand door de golven wel een beetje eng. Op het eiland aangekomen hebben we een poging gedaan om te snorkelen, maar je kwam erg slecht het water in: veel rotsen en daarnaast de stroming maakte het wat lastig. Daan en Luna zijn teruggegaan naar het strand en Peter heeft nog wat visjes gezien. Het uitstapje op zich was leuk; het eiland zat vol met leguanen en landheremietkreeften en we hebben ook nog een paar pelikanen gezien. Voldaan aanvaarden we de terugreis, Daan in de snelle boot en Peter en Luna met de zeekayak.

Parque Nacional Rincon de la Vieja

Liberia, 12 augustus 2008

Het Parque Nacional Rincón de la Vieja, dat we vanochtend hebben bezocht, hoort tot één van de mooiste parken van Costa Rica. Het is genoemd naar de gelijknamige actieve vulkaan die in het hart van het park ligt. De flanken van de berg zijn bedekt met nevelwouden, die in de drogere delen overgaan in savannen. Op sommige plaatsen bonkt, borrelt, pruttelt en sist de aarde door de overal ontsnappende, hete zwaveldampen. De vochtige, warme lucht condenseert en geeft het bos een sprookjesachtig aanzien. Tijdens onze wandeling door het park hebben we neusberen en een toekan gezien. Ook hebben we brulapen gehoord.

Luna was erg enthousiast over al dit natuurgeweld en liep met een flinke vaart door het bos en over de paden. Ze vertelde de voorbijgangers dat het water kookte door de vulkaan. Vanaf een uur of half elf (we waren net klaar met onze wandeling) hadden we een wolkbreuk die uren voortduurde. Dit resulteerde in een heus waterballet op de wegen maar ook een nat pak voor ons. Terug in het hotel hebben we snel droge kleding aangetrokken om ons vervolgens weer nat te laten regenen op weg naar de lunch. Kortom, alle kleding is weer gewassen! Aan het eind van de middag werd het weer een beetje droog en zijn we nog even met z'n drieen gaan zwemmen. Alsof we nog niet genoeg water hadden gezien...

Een paar zware dagen

11 augustus - Liberia

Dat was wel even schrikken hoor om met zoveel koorts overeind te komen en dan vervolgens gewoon om te vallen van de hitte stuwing. Er schieten allerlei enge gedachten door je hoofd. Zoals van die Nederlandse toeriste die in Afrika een soort ebolavirus oploopt enzo. Gelukkig was er snel een dokter ter plaatse die uitsluitsel gaf.  Ondertussen is het twee dagen later en sta ik helemaal stijf van de antibiotica, slijmoplossende middelen en paracetamol maar voel ik me een stuk beter. Wel heb ik een trauma opgelopen van Daan want die loopt me de hele dag achter na met een thermometer en bloeddrukmeter!

Ik moet wel even verellen dat ik enorm blij ben dat zij mij dag en nacht verpleegd heeft, alles verzorgd heeft om weer verder te reizen, Luna voor haar rekening heeft genomen etc. etc. Respect honey! Op dit soort momenten ben ik me heel bewust hoeveel ik van je hou.

Vandaag zijn we verder gereisd naar Liberia. De reis hier naartoe was prachtig met veel afwisselende landschappen. Morgen gaan we maar weer eens wat doen. 's Ochtends brengen we een bezoek aan Parque Nacional Rincon de la Vieja om 's middags weer een beetje te relaxen bij het zwembad.

Longontsteking

Vandaag (9 augustus ) zouden we om 09:00 vertrekken naar ons volgende hotel in Monteverde maar dit is uitgesteld tot 12:00. Peter werd om 06:00 vanochtend namelijk wakker met 40 graden koorts. Toen hij op wilde staan, viel hij flauw. Gelukkig hebben we een verpleegster in ons reisgezelschap dus die ben ik direct gaan halen nadat ik Peter een beetje had bijgebracht en goed had neergelegd. Toen Astrid (de verpleegster) bij hem was, ben ik de reisleidster gaan halen om een dokter te regelen. Die kwam na een klein uurtje en heeft Peter onderzocht. In het bijzijn van de dokter begon Peter weer weg te vallen, maar hij was snel weer bij. Peter heeft een beginnende longontsteking en hiervoor is antibiotica voorgeschreven. De Belgische Judith uit ons reisgezelschap heeft een arts als vader en had een hele apotheek bij zich waaronder antibiotica dus er kon direct worden begonnen met de medicatie. Een deel van de groep is nu naar La Fortuna en haalt ook de medicijnen op voor Peter. Naast de atibiotica krijgt hij ook een voorraad paracetamol om de koorts te drukken (zodat hij ook niet meer flauw valt) en een drankje voor het hoesten. Als alles goed is moet hij hier binen 24 uur al het resultaat van merken. De groep leeft erg met ons mee. Eva kwam een zelfgemaakte beterschapskaart brengen namens iedereen en Marjolijn was zo lief om Luna even mee te nemen naar La Fortuna en een mooi t-shirt voor haar te kopen.

Ondertussen heb ik ook al telefonisch contact gehad met de alarmcentrale in Nederland en ze hebben een dossier aangemaakt. De facturen kunnen we onder vermelding van het dossiernummer opsturen. Een huisbezoekje van de dokter valt overigens erg mee; we hoefden hier maar 50 dollar voor te betalen.

(verplichte) Rustdag in de tour de Costa Rica

Vandaag zouden we met twee paarden naar de waterval gaan. Helaas  werd ik (Peter) geveld door een verkoudheid met koorts. Alle energie werd uit me weggezogen dus geen paardje rijden vandaag. Na even navraag doen bij onze reisbegeleider Ineke blijkt dat we later ook nog prima paardrij gelegenheden tegen komen. Luna maar even gerustgesteld dat we ECHT nog gaan paardrijden. Wel lief hoor als je dochter voor je gaat zorgen door haar favoriete popje naast je neer te leggen zodat ik weer snel beter kan worden.

Vandaag hebben we dus voornamelijk rond ons appartement/huisje vertoeft wat niet echt vervelend is met de vulkaan op de achtergrond. Toen de lucht open trok konden wij de vulkaan in vol ornaat bewonderen. Regelmatig vliegen hier grote roofvogels voorbij, een soort gele specht en kolibris.

Luna heeft zich best vermaakt door te zwemmen met mama, Marjolijn en Tom, computerspelletjes, een kaarten schrijven naar opa en oma, tante Petra en de familie Ungerer en memory.

Nu aan het eind van de dag voel ik me gelukkig een stukje beter. Dat biedt perpectief voor morgen...

Hete dag

Vanochtend toen we wakker werden , werden we getrakteerd op een hevige tropische bui. Nadat de ergste regen voorbij was, zijn we naar La Fortuna geweest. Dit is een stadje waar we 10 km. vanaf zitten. Eerst de was weggebracht en daarna even door het stadje geslenterd, een broodje gehaald bij de Musmanni (vergelijkbaar met bakker Bart) en de was weer opgehaald.

's Middags hebben we een bezoek gebracht aan Baldi, de warmwaterbronnen.

Luna (en ook wij) heeft zich uitstekend vermaakt in de circa 20 natuurlijke baden. Ze rende van bad naar bad; dit afgewisseld met een enorme glijbaan waar Luna onder veel aanmoediging 2x in haar eentje is afgegleden. Het water in de baden wordt gewoon uit de grond omhoog gepomt en op natuurlijke wijze verwarmd door de Arenal vulkaan . De temperatuur in de baden varieert van 37 tot 67 graden (de heetste baden hebben we overgeslagen). Na de baden zijn we met de groep een pizzaatje gaan eten in la Fortuna. Daarna even langs het hotel om gewapend met camera en muggenwerende sokken (de Deet die we bij ons hebben valt erg in smaak bij de muggen; het enige wat we insmeren zijn voeten en enkels en daar worden we ondanks dat helemaal lek gestoken...) weer in de bus te stappen richting Arenal, de actieve vulkaan. We hadden perfect weer en waren er net voor de grote drukte dus we hebben ontzettend kunnen genieten en mooie foto's gemaakt van dit spektakel. Erg gaaf om de lava in het donker te zien stromen!

Morgen zouden we eigenlijk gaan paardrijden, maar Peter is zelf ook een beetje oververhit geraakt: hij heeft een griepje en koorts. Dat wordt dus thuisblijven...

Dansen op...uhh naast de vulkaan

Vandaag in circa 8 uur van zee naar het binnenland gereden. Onderweg veel "oh my god" bruggen tegengekomen. Dit zijn bruggen waarvan je denkt "kan daar een bus overheen?" (ja het kan dus!) O ja, onder die bruggen liggen deze jongens dan ook op de loer. Wij zagen er bij de krokodillenbrug wel een stuk of 30 bij elkaar. 

We zitten nu in een hooggelegen gedeelte van Costa Rica en het scheelt een graad of 5 á 6 met de vorige bestemming, Quepos. Daan zit nu zelfs met een fleece trui aan! Heerlijke locatie met een leuk huisje en, als de wolken weg zijn, met uitzicht op een aktieve VULKAAN Arenal.

Morgen gaan wij in de nabijgelegen warmwaterbronnen badderen en de dag daarna paardje rijden naar een waterval, Luna rent nu al al galloperend in de rondte van vreugde. Als het en donker is en wolkenloos rijden we als een bezetene naar de andere kant van de vulkaan want er stroomt continu lava uit de krater van de vulkaan. Dit schijnt een zeer spectaculair gezicht te zijn, nou wij zijn benieuwd. Als hij maar niet uitbarst als wij er zitten hè ma.....

O ja, er zitten hier ook vreselijk mooie vlinders, deze is zo groot als mijn hand. 

Dit verhaal wordt vervolgd...

Quepos

We hebben 2 dagen Quepos achter de rug en zitten in een motel aan een drukke doorgaande weg. Een hele shock na het paradijsje van de afgelopen dagen. Gisteren hebben we een rustdag op het strand gehad.  De kinderen uit de groep hebben zich uitstekend vermaakt met de superhoge golven in de zee (de ouders trouwens ook). Het was wel oppassen geblazen voor de onderstroom en soms gingen we helemaal koppie onder maar dat mocht de pret niet drukken.

Vandaag hebben we een bezoek gebracht aan Manual Antonio; een  nationaal park. Eerst hebben we een mooie trail gelopen van 2 uur. Er liepen nog 3 jongens met ons mee, dus dat hield Luna wel op de been. We hebben ontzettend veel gezien: wasberen, apen, leguanen, een toekan, een hert-achtigs iets, luiaards, mooie krabben en een coole kikker. Omdat de kinderen met een rotvaart door het park renden (de weg ging vooral omhoog en dat met met 80% luchtvochtigheid), lagen wij weer als eersten op het strand. De "verkoelende" duik in de oceaan van een graad of 25 á 30 was dan ook meer dan welkom. Daarna toch snel weer terug onder de boom in de schaduw want menigeen (waaronder Peter en Luna) heeft last van een roodgekleurde huid.

Corcovado

Vandaag, 2 augutus, hebben we een trip gemaakt naar Corcovado National Park. Eerst anderhalf uur met de bus en dan even lang met de boot. Door de mangroven ging alles goed (zelf nog een krokodil gespot) maar toen we de oceaan op gingen, is Daan 10 x dood gegaan (7 x op de heenweg en 3 x op de terugweg). Op de heenweg moesten we  eerst door de golven zien te komen. Dit was een kwestie van afwachten tot er een serie golven was geweest. Hierna wordt het even iets rustiger en dan plankgas. We hebben echt ongelooflijke klappers gemaakt; alsof de boot in 2-en zou breken. Daarna hebben we dolfijnen en een walvis met jong gespot. Nog verder de zee op; boot stil liggen en terwijl iedereen de walvissen aan bakboord aan het bewonderen was, was Daan op stuurboord haar ontbijt over de reling aan het gooien. De terugweg ging gelukkig wat vlotter en een stuk rustiger. Dit gecombineerd met een zeeziektetabletje van Patty en Steven, bracht Daan heehuids weer terug.

Het nationaal park zelf was overweldigend: een prachtige natuur met reusachtige bomen en oorverdovende dierengeluiden. Soms dacht je dat je een vogel hoorde maar dit kon ook het geluid van een zeer giftige kikker zijn. Als je lichaam zijn gif opneemt ben je in no time helemaal verlamd. De gids heeft hem laten zien. Hij leek wel erg veel op de onschuldige kikker die hij daarvoor had laten zien. Voor de zekerheid dus maar niet met kikkers spelen...

 

Voor de rest veel andere dieren gezien: verschillende soorten apen, (roof)vogels en een miereneter. We hebben veel mooie foto's geschoten. We waren even bang dat het de laatste foto's zouden zijn die we met deze camera konden maken want tegen de tijd dat we terug gingen was het vloed en het water steeg erg snel. Op het eind moesten we snel een rivier oversteken en de camera is daarbij 1 seconde in het water gevallen. Aangezien het geen onderwatercamera is, vreesden we het ergste maar de airco heeft hem aardig weten te drogen en hij lijkt het nu weer te doen. 

Pura Vida

Van onze gids naar Corcovado, Ceasar, hoorden we dat ze druk bezig zijn om de natuurlijke schatten van Costa Rica te behouden.

Zo vertelde hij over een project waarbij alle basisschoolkinderen, in hun streek, 2 x per maand lege (plastic) flessen moeten verzamelen. De flessen worden weer geretourneerd bij de Coca Cola companie en bij de waterfabriek. De scholen ontvangen hier geld voor en leggen hiervan bijvoorbeeld een biologische tuin aan om met de producten uit deze tuin een gezonde schoollunch te kunnen bereiden. Ook wordt het geld gebruikt om de allerarmsten in de gemeenschap te helpen.

Een ander project is het redden van de zeeschildpadden. Dit is een initiatief van 6 mensen maar ze hebben hulp gekregen van zo'n 200 studenten. Sommige schildpadden zijn bijna uitgestorven doordat de eieren worden geraapt en gegeten. Vier jaar geleden zijn ze met behulp van de studenten de eieren gaan redden door ze naar een veilige (afgezette) plek te brengen waar ze continu worden geobserveerd door biologen. Deze biologen kunnen exact vertellen wanneer de eieren uit  komen. Op dat moment wordt de hulp ingeroepen van alle basisschoolkinderen van 6/7 jaar. De babyschildpadden moeten namelijk eerst nog een stukje naar de zee lopen. Hierbij liggen allerlei gevaren op de loer (zoals Pelikanen). Elk kind krijgt 1 babyschildpad toegewezen en moet ervoor zorgen dat deze veilig in de zee aankomt. Zij moeten dus de Pelikanen en andere vijanden wegjagen. Hierdoor proberen zij het verstoorde evenwicht in hun leefomgeving te herstellen.

Pelgrimtocht naar Cartago

Nee die hebben wij natuurlijk niet gemaakt...  Maar heel wat Costaricanen wel. 2 Augustus is een nationale feestdag in Costa Rica. Miljoenen mensen komen die dag in de plaats Cartago aan na een voettocht van 40 kilometer of meer. Sommigen trekken er een dag of 10 voor uit maar lopen dan in totaal zo'n 300 tot 400 kilometer. Wij kwamen onderweg (langs de snelweg en zo) vele mensen tegen die dus aan het lopen waren richting Cartago. Van sommige denk je "die haalt het nooit" maar de deelnemers zijn vol passie (met niet altijd even vrolijke gezichten). Wat wil je met het tropische klimaat hier. Wij bekijken dit allemaal vanuit onze nieuwe Volkswagen bus met airco.

Good luck!

Een stukje paradijs op aarde

Een groot deel van de dag hebben we in de bus doorgebracht. Tom en  Luna hebben de hele rit naast elkaar gezeten en hebben zich voorbeeldig gedragen. Het was een mooie slingerende route door de bergen, waarvan het hoogste punt van passeren op circa 3.500 meter lag. Soms wat oponthoud door de gevolgen van een stukje orkaan die in mei was langsgewaaid: stukken weg die zijn weggevaagd en grote keien op de weg (maak je maar niet ongerust ma). Maar voor de rest voorliep alles voorspoedig.

Toen wij uiteindelijk uit de bus stapten werden we bedolven onder  een warme en vochtige deken. Heel wat anders dan de temperaturen in het hoog gelegen (1150 meter) San José. Het hotel waar we zitten is erg mooi: allemaal leuke exotische huisjes omgeven door een overweldigende natuur. Op het moment van schrijven is het donker en worden we omgeven door gezoem, gepiep en getjilp. Echt een symfonie aan geluiden! 

Morgen vertrekken we om 06:00 voor een dagtocht naar Corcovado, een nationaal park. Voor een deel gaan we met de boot door het grootste mangrovenbos van Costa Rica en over de stille oceaan. Zojuist hebben we mensen gesproken die vandaag dezelde tocht hebben gemaakt en die lieten ons foto's zien van een walvis met haar jong. Dus dat belooft wat!

De start van onze rondreis

"Mam, mag ik naar bed?"

"Nee"

"Waarom niet?"

"Anders word je midden in de nacht wakker"

Een beetje omgekeerde wereld maar het werkt wel: na 4 dagen Costa Rica zitten we redelijk in het juiste dag- en nachtritme en zijn we klaar voor de aftrap van onze rondreis.

Vandaag hebben we kennis gemaakt met de groep van onze Joser junior reis. Omdat we naar ons idee al meer dan genoeg hadden gezien van San Jose zijn we met een andere familie (ouders met drie zonen van 4, 7 en 9) naar een Botanische tuin geweest buiten San Jose. Even onderhandeld met de taxi die ons moest brengen (je kent het wel, weglopen en zo) en toen waren we er binnen 20 minuten. De chauffeur vroeg ons hoe laat hij ons op moest halen. We waren even bang dat we toch te veel betaald hadden maar achteraf bleek dat er gewoon in de verste verte geen taxi te bekennen was toen we terug wilden. Dus toen hebben we na een stukje lopen de stadsbus genomen. De botanische tuin was een verademing ten aanzien van San Jose; we hebben van alles gezien: leguanen, een luiaard, vlinders, kolibris, pijlgifkikkers en kaaimannen... Ook nog een speeltuin voor de kids dus we hebben er wel een uur of 4 in doorgebracht. Vanavond gaan we eten met de groep en morgen vetrekken we om 08:00 naar de kust. Een busreis van 6 uur maar dan heb je ook wat!