En toen …

Delft, 24 april 2009

De eerste dag thuis lopen we wat onwennig en onrustig heen en weer. Luna is ’s morgens meteen gaan kennismaken in haar nieuwe klas. Ze vond het zo leuk dat ze de hele ochtend is gebleven. ‘s Middag zijn we lang geweest bij de gemeente Delft om Daan en Luna weer in te schrijven. Hier bleek echter dat Luna helemaal niet uitgeschreven is geweest! En dit terwijl we deze truck vooral hebben uitgehaald om de leerplicht te omzeilen. Maar goed, we zijn nu alle drie weer ingeschreven in Delft en we wonen nu zelfs met z’n vieren in ons huis want één van de huurders heeft zich nog niet uitgeschreven.

Na ons bezoek aan de gemeente zijn we naar de Ikea gegaan om een nieuwe bed te kopen. Terwijl Luna zich vermaakte bij de ballenbak, hebben wij een bed uitgezocht en ervoor gezorgd dat hij dezelfde dag nog thuis zou worden bezorgd. Weer terug thuis proberen we alles weer een plek te geven. De spullen uit de opslag komen maandag pas maar de koffers zijn ondertussen uitgepakt. Ook hebben we Tommie weer opgehaald bij de overbuurvrouw die tijdens onze afwezigheid voor onze kat heeft gezorgd. De eerste week houden we hem binnen zodat hij weer sneller gewend kan raken aan zijn oude nieuwe huis.

De terugreis

Londen Heathrow airport, 23 april 2009

Eergisteren zijn we rond het middaguur vanuit Pretoria vertrokken naar Johannesburg voor een bezoek aan Marja en Bert. Marja is een oud collega van Peter die sinds een half jaar in Johannesburg woont en werkt. Na lekker te hebben bijgepraat over onze wederzijdse ervaringen was het om half vijf tijd om naar vliegveld te rijden. Op het vliegveld moesten we onze huurauto weer inleveren en waren een beetje bang dat de schade die die wieldieven hadden achter gelaten bij ons in rekening zou worden gebracht. Gelukkig werd hier niet moeilijk over gedaan en kregen we zelfs 70% van de banden terug, eind goed al goed.

Het inchecken in het vliegveld van Jo’Burg verliep bijzonder chaotisch, zeg maar op z’n Afrikaans. Niets stond aangegeven en de mensenmassa werd niet gecoördineerd waardoor er veel irritatie bij de reizigers ontstond. Na dit te hebben doorstaan gingen we vermoeid aan boord en na een filmpje en wat eten hebben we min of meer geslapen. De reis verliep vlot met wat turbulentie waardoor Daan s’morgens flink misselijk was. In Londen kwamen we weer in een gigantische mensenmassa aan, alleen hadden ze hier iets meer gevoel voor organisatie. Nadat zowel Peter als Luna gefouilleerd waren en ook twee stuks handbagage aan een nader onderzoek waren onderworpen, vonden we dat we een lekker ontbijt hadden verdiend bij  Gordon Ramsay Plane food. Het was heerlijk om na lange tijd weer wat culinairs binnen te krijgen, ook al was het het duurste ontbijt van onze hele reis. Na vijf uur wachten vertrok eindelijk ons vliegtuig naar Amsterdam waar we iets na tweeën aankwamen waar we een hartverwarmend welkom kregen van familie, vrienden en collega’s.

Onze wereldse reis is voorbij

Rietfontein (Pretoria), 22 april 2009

Vanavond vliegen we na 270 dagen over de wereld te zijn gezworven weer terug naar Nederland. Onze avonturen hebben we beschreven in 166 blogs en hebben we vastgelegd in bijna 10.000 foto’s (dit zijn slechts de foto’s die over zijn). We hebben in totaal ongeveer 27.500 km afgelegd over land en 34.000 miles in de lucht. Ondanks de grote afstanden, die we voor de helft aan de linkerkant van de weg moesten rijden, hebben we weinig brokken gemaakt. Alleen een klein beetje schade door een laaghangende boomtak in Nieuw Zeeland en onze wielen die werden gestolen in Zuid Afrika. Ondanks de longontsteking van Peter in Costa Rica en de mond- handen & voetenziekte van Luna in Zuid Afrika kunnen we alle drie heelhuids terugkeren.

Luna is een paar centimeters gegroeid, heeft maar liefst vier bikini’s versleten en drie tanden verloren.  Ze heeft alles heel goed doorstaan en kan ondertussen al een aardig woordje Engels verstaan maar is ook  blij dat we weer naar huis toe gaan. Het zal lekker voor haar zijn als ze straks weer gewoon met Nederlandse kinderen kan spelen. Zelf hebben we ondertussen ook wel zin om weer terug te keren en iedereen weer te zien. Vooral met verjaardagen (Peter & Luna in de VS) en feestdagen (Sinterklaas in Nieuw-Zeeland, kerst en oud & nieuw in Australië en pasen in Zuid-Afrika) merk je dat je ver weg bent van familie en vrienden. Gelukkig hebben we onderweg ontzettend veel leuke mensen ontmoet met wie we een avond, dag of meerdere dagen hebben doorgebracht.

We hebben van elk land genoten alhoewel Costa Rica voor ons een beetje tegenviel maar dit had vooral te maken met de manier van reizen. Amerika is groot en divers en we hebben maar liefst 17 staten  gezien. We hebben vooral genoten van South Dakota en Colorado. Door het grote aantal kilometers dat we daar hebben afgelegd en de vermoeidheid op het eind hebben we niet genoeg van Californië kunnen zien. De Cook Islands zijn echt een paradijs op aarde; zo mooi! Veel groen met blauwe lagunes waarin de prachtigste vissen zwemmen en hagelwitte stranden. Hier konden we helemaal bijkomen. Zuid-Afrika als afsluiter was helemaal te gek! Het was voor ons de eerste keer in een Afrikaans land wat het extra bijzonder en intens maakt. We hebben ontzettend genoten van alle natuur en cultuur hier.

We zijn precies op tijd op wereldreis gegaan want een jaar later hadden we het, vanwege de economische crisis, waarschijnlijk niet gedaan. We vinden het héél bijzonder dat we 9 maanden lang zo intensief met elkaar door hebben gebracht en kijken er met veel plezier op terug. Een ervaring om nooit meer te vergeten!

Terugblik Zuid-Afrika

Rietfontein (Pretoria), 21 april 2009

Volgens de weerman bij het journaal wordt het bitterkoud (Pretoria 20;  Jo’burg 17) dus een mooi moment om naar Nederland terug te keren. Morgenavond vliegen we naar huis dus met nog maar 2 dagen Zuid Afrika voor de boeg een prima moment om alvast terug te blikken op onze reis in dit prachtige land.

Zuid-Afrika heeft veel te bieden: een mooi en afwisselend landschap, een ontzettend rijk dierenleven en volop cultuur! Je ziet hier dingen die je in Nederland nooit zal zien, maar die wel weer heel snel wennen. Vrouwen die van alles en nog wat op hun hoofd dragen,  mensen (en bij de scholen hordes kinderen) die langs de snelweg lopen, koeien en ezels op de weg, auto’s die in Nederland allang van de weg zouden zijn gehaald, minibusjes waarin de mensen zitten als sardientjes in een blik (een bus in Afrika is nooit vol!). Het tv-programma “Blik op de weg” zou hier 24 uur per dag kunnen filmen. Een week geleden werden we bijna aangereden. Een auto komt hard aangereden terwijl wij stil staan bij het rode stoplicht op het kruispunt. Gelukkig verandert hij op het laatste moment van baan en knalt keihard op de auto naast ons. En wat doe je dan als je dit in Zuid Afrika ziet gebeuren? Juist, doorrijden! Dat is veiliger dan stoppen.

We hebben ons hier desondanks redelijk veilig gevoeld maar we waren uiteraard wel alert als wij langs de armere buurten lopen of rijden. We hebben wel over berovingen en geweld in Zuid Afrika gehoord en gelezen. Maar wat wil je als de verschillen tussen arm en rijk zo groot zijn. We waren dan ook niet echt verbaasd toen onze wielen waren gestolen. Een opmerking die we toen veel hoorden was “This is South Africa”. Er is vervolgens ook weinig wat je kan doen. Stel dat we die nacht waren wakker geworden van geluid buiten, dan hadden we alleen kunnen constateren dat ze onze wielen aan het stelen waren want naar buiten gaan is geen optie. 

De Zuid-Afrikaanse taal is erg leuk om te horen en we konden ons goed redden met Nederlands en Engels. De 13% van de bevolking die Zuid Afrikaans spreekt vond het duidelijk ook leuk om ons te horen praten. Wat grappig is, is dat je elkaar wel verstaat maar het klinkt toch heel anders. Ek verstaan net ‘n bietjie Afrikaans.

We zijn erg blij dat we hier gekozen hebben voor het rondreizen met auto. In totaal hebben we hier ongeveer 5.800 kilometer mee afgelegd. Met een camper hadden we op veel plekken niet kunnen komen   en daarnaast hebben we weinig (behoorlijke) campings gezien. Bovendien heb je een ruime keuze in accommodatie, varierend van spotgoedkoop tot schreeuwend duur. Wij hebben regelmatig een prachtig huis tot onze beschikking gehad voor een euro of 50 per nacht. Alleen met het paasweekend werd het wat lastiger om een onderkomen te vinden want veel Afrikaner gaan dan een lang weekend weg.

Soweto

Rietfontein (Pretoria), 20 april 2009

Vandaag hebben we een bezoek gebracht aan Soweto. We zouden tussen 08.30 en 08.45 uur op worden gehaald maar dit bleek weer Afrikaanse tijd te zijn dus het werd half tien. Onze grote gids Jabu, een Zulu, woont zelf in Soweto. Hij vertelde ons dat hij prinses Maxima  ook twee dagen had rondgeleid. Soweto is een afkorting voor South Western Township en ligt een kleine 25 kilometer ten zuidwesten van Johannesburg. Er wonen hier naar schatting maar liefst 3 miljoen mensen en het lijkt niet op de townships die wij onderweg al eens zijn tegengekomen. De huizen zijn hier overwegend goed en er staan ook heuze villa’s. Onze tour begon echter in een arme wijk van Soweto. Hier hebben we een kwartiertje met een lokale gids rondgelopen en hebben we en kort bezoek gebracht aan een familie. We hadden kleding die Luna niet meer draagt meegenomen en hier waren ze erg blij mee. De meeste mensen in dit gedeelte hebben geen werk en de huizen hebben geen electriciteit.

Hierna hebben we een bezoek gebracht aan het zeer indrukwekkende Hector Pieterson Museum. Hector Pieterson was een 13-jarige jongen die  door de politie werd neergeschoten bij de Soweto Uprising op 16 juni 1976. De politie opende toen het vuur op 10.000 studenten die in een protestmars liepen tegen het beleid van de regering om verplicht Afrikaans onderwijs te volgen in plaats van onderwijs in de Engelse taal. In het Hector Pieterson-museum zijn foto's en filmmateriaal van de opstand te bekijken. Hierna hebben we ook nog een bezoek gebracht aan het Mandela House maar dit stelde niet zo veel voor. Het Mandela House is overigens aan een unieke straat gelegen omdat hier ooit twee winnaars van de Nobelprijs voor de vrede woonden: Nelson Mandela en Desmond Tutu.

Tot slot hebben we nog een kerk bezocht in het centrum van Soweto; de Regina Mundi Catholic Church. Deze kerk is heel karakteristiek voor het leven in Soweto na de opstand van 1976. Hier in het hart van de strijd vonden talloze protestbijeenkomsten plaats, evenals begrafenissen van activisten. Het was een indrukwekkende maar ook vermoeiende dag. Morgen hebben we niet al te veel op ons programma staan.

Pretoria

Rietfontein (Pretoria), 19 april 2009

Onze laatste dag in Bela Bela hebben we het zwemparadijs van Forever Resort bezocht. Daarnaast hebben we nieuwe wieldoppen voor de auto gekocht, deze waren gelukkig niet zo duur, en hebben we de auto laten wassen. Helaas constateerden we, toen de auto weer helemaal glimmend en schoon was, dat er toch een deuk was achtergebleven na het stelen van het linker voorwiel. Jammer…!

Eergisteren zijn we aangekomen bij ons laatste onderkomen in een buitenwijk van Pretoria. Onze laatste vier nachten in Zuid Afrika zullen we doorbrengen in een soort blokhut met een rieten dak. Op weg hier naar toe, merkten we dat er een flinke eindspurt wordt gemaakt voor de verkiezingen van aankomende woensdag (onze dag van vertrek). Voor velen is het een verontrustend vooruitzicht dat Jacob Zuma (leider ANC) de nieuwe president wordt. Maar het is alsof men zich al neergelegd heeft bij een overwinning van het ANC (de peilingen geven het ANC 60%). De ambitie is teruggeschroefd tot het beletten van een twee-derde meerderheid voor het ANC. Alleen de DA, de oppositiepartij, doet nog een laatste poging met hun affiche STOP ZUMA. Zuma werd enkele weken geleden nog vervolgd door het Openbaar Ministerie voor corruptie, fraude, witwaspraktijken en chantage totdat het OM opeens, zonder verdere toelichting, alle aanklachten liet vallen. In mei 2006 werd hij vrijgesproken in een verkrachtingszaak. Lekkere frisse jongen die Zuma en héél geschikt als nieuwe president.

Gisteren hebben we een bezoek gebracht aan het Voortrekkersmonument. De Voortrekkers waren blanke Zuid-Afrikaanse boeren die tussen 1830 en 1850 emigreerden uit het zuidwesten van Zuid-Afrika. Dat gebied was namelijk ingenomen door de Britten. Die boeren reisden richting het noordoosten van Zuid-Afrika. Dit wordt de “Grote Trek” genoemd. Het monument is opgericht ter nagedachtenis van deze belangrijke mijlpaal in de blanke geschiedenis van Zuid-Afrika en van een andere mijlpaal: de Slag bij Bloedrivier. Deze werd uitgevochten tussen de voortrekkers en Zoeloekrijgers op 16 december 1838 en vormt een van de belangrijkste voorvallen van de Grote Trek . Het monument werd dusdanig gebouwd dat jaarlijks op 16 december (de dag waarop de Slag bij Bloedrivier uitgevochten werd) om 12:00 uur de zon een plaat verlicht die in een crypte ligt waardoor het opschrift Ons vir jou Suid-Afrika leesbaar wordt. We zijn eerst langs de 92 meter lange marmeren muurgravure gelopen die de belangrijkste gebeurtenissen uit de Grote Trek uitbeeldt. Luna wilde graag dat we tekst en uitleg gaven bij al deze muurgravures. Na het beantwoorden van miljoenen vragen van Luna vertrokken we weer voldaan huiswaarts.

Bela Bela

Bela Bela, 16 april 2009

Gistermorgen hebben we genoten van het heerlijke weer en de fijne omgeving van  ons huis. We logeren bij Ithabisèng Guest Farm waar de eigenaren Peter en Ortrud een mooi verbijf hebben neergezet met een speeltuin, zwembadje en dat alles in een Afrikaans landschap compleet met impala’s, blesbokken en een tamme struisvogel. Na een frisse duik in het zwembad was het tijd voor avontuur.

Bij Zebula Country Club hebben we nog een laatste gamedrive (safari) gedaan. Het leuke aan Zebula is dat ze hier ook leeuwen- en tijgerpups hebben die je kon aaien. Ons lijstje van geaaide en bereden dieren wordt ondertussen steeds langer. Bovendien vindt Luna zo’n exotische kinderboederij erg leuk. Het aaien van de de leeuwenpups zat er helaas niet in want dat viel qua planning in onze gamedrive, maar het aaien van de 6 maanden oude tijger en een 3,5 meter lange boa constrictor wel. De gamedrive was erg leuk en informatief. Onze ranger vertelde veel zoals bijvoorbeeld het nut van de camouflage strepen van de zebra. Als ze allemaal bij elkaar staan, raken de roofdieren namelijk in de war doordat de strepen vervagen en het op één groot beest lijkt. Luna en wij hebben weer veel opgestoken. Toen we in de schemer weer terug reden, kwamen we als toetje ook nog 2 jakhalzen tegen; helemaal leuk!

Nog één week

Bela-Bela, 15 april 2009

Over één week vliegen we al weer naar huis; wat zijn die 9 maanden voorbij gevlogen! Alhoewel we nog steeds erg genieten, zijn we ook al met thuis bezig. Luna heeft een afspraak op haar nieuwe school, de Bonte Pael, om nog voor de meivakantie even kennis te gaan maken met haar nieuwe juf en klas. Vlak voor vertrek is de fiets van Daan gestolen dus er moet een nieuwe fiets komen.  Dat geldt ook voor onze  auto en oven die het vlak voor vertrek hebben begeven. En een nieuw bed want ons waterbed is na demontage niet meer goed genoeg om op te zetten. Ons huis is ondertussen weer onbewoond en pa en ma zijn zo lief geweest om al een keer langs te gaan en de boel op orde te maken. Na terugkomst is het zaak om zo snel mogelijk onze spullen uit de opslag te halen zodat we na 9 maanden weer eens andere kleding aan kunnen trekken. Dat is ook wel nodig want onze zomerse outfit is waarschijnlijk een beetje te fris voor Nederland!

We zitten nu in Bela-Bela waar we 4 dagen zullen blijven voor we naar onze laatste bestemming, Pretoria, gaan. Bela-Bela is een Sotho naam en betekent “kokend-kokend”. Deze stad staat namelijk bekend om zijn natuurlijke heetwaterbronnen waar we natuurlijk een bezoek aan gaan brengen. In dit gedeelte is het overigens een stuk frisser doordat het hooggelegen is dus we kunnen alvast goed wennen aan het koelere weer. Johannesburg, waar we vanaf vliegen, ligt op 1700 meter hoogte.

Pasen in Pietersburg

Pietersburg (Polokwane), 14 april 2009

We hebben ons paasfeest geheel in stijl gevierd met het verven en verstoppen van eieren en een lekker paasontbijtje. Luna wilde graag het paasverhaal over Jezus horen dus we hebben even een geschikte kinderversie van internet gehaald en er ook maar meteen een leuk paasverhaal van Dagmar Stam tegenaan gegooid.

Op eerste paasdag hebben we een autoritje gemaakt door één van de grootste, openbare natuurparken. De wilde dieren waren ook paaseieren aan het zoeken want ze lieten zich niet zo zien; we kwamen alleen een paar giraffen, zebra’s en struisvogels tegen. Voor de rest hebben we lekker rustig aan gedaan, weer eens lekker televisie gekeken en ‘s avonds een braai gemaakt in ons kleine tuintje.

Op paasmaandag zijn we naar een naar entertainment park geweest.  Hier hebben we een partijtje mini golf gespeeld, slangen en (roof)vogels bekeken en ons wat vermaakt in een speelhal. Daarna zijn we nog even naar de Mac geweest. Het is vandaag een beetje Lunadag en dat heeft ze verdiend want ze doet het erg goed als wereldreiziger.

Warm verblijf in Hoedspruit

Polokwane, 11 april 2009

Gisterochtend hebben we een bezoek gebracht aan Moholoholo, een opvangcentrum voor verlaten, gewonde of vergiftigde (roof)dieren. Hiernaast wordt er ook gefokt met dieren en proberen ze de mensen en kinderen bewust maken van de kwetsbaarheid van het ecosysteem en hoe snel we dit verliezen. Het was een indrukwekkend bezoek waarbij we na een zeer informatieve en leuke presentatie en het aaien van een cheetah(!) in een groep langs de diverse dieren zijn gelopen. Eerst langs alle roofvogels en, nadat we de gieren in hun hok hadden bezocht en Peter er zelfs één had gevoerd, door naar de roofdieren: leeuwen, jachtluipaarden, wilde honden en hyena’s. Op het eind van de rondleiding konden we nog even knuffelen met twee neushoorn kalfjes en een jong wrattenzwijntje; helemaal leuk!

Na dit bezoek hebben we nog een boottocht van anderhalf uur gemaakt op de Blyde rivier. Nu konden we de Three Rondawels vanuit de canyon bekijken. Toen we weer eenmaal terug waren in ons heerlijke huis, werden we door Piet (de zoon van Peter & Polla, de beheerders) uitgenodigd voor een gamedrive op het grondgebied van de lodge. Dus we zijn achterin het bakkie gesprongen en hebben zo’n anderhalf uur rondgereden. Vooral de giraffenfamilie die we op het eind zagen was erg leuk!

Jammer genoeg moesten we vandaag weer verder want we hadden graag nog een paar dagen gebleven op deze mooie plek en bij deze hartelijke mensen. Maar vanwege de paasdrukte moesten we onze accommodatie vooruit boeken en dus verder. We hoorden vandaag op het nieuws dat het in Kruger Nationaal Park zo druk is dat er nog maar een beperkt aantal dagbezoekers worden toegelaten.

Soms zit het mee

Hoedspruit, 10 april 2009

Gisterochtend om 08:00 uur zouden onze nieuwe wielen met banden er worden opgezet. Wat wij alleen niet wisten, was dat het Afrikaanse tijd was. Dus vier telefoontjes en vier uur verder hadden we eindelijk nieuwe banden. De totale schade (als in niet verzekerd) bedroeg 500 euro. De wieldoppen zijn hier nog niet bij inbegrepen.

Op weg naar onze volgende bestemming, Hoedspruit, hebben we een   beetje de schade in proberen te halen van al het moois in de omgeving dat we niet hebben kunnen zien. We zijn via de panoramaroute gereden die zich door een prachtig berglandschap slingert met overweldigende uitzichten en diepe canyons. Eerst zijn we gestopt bij het God’s Window en wat een mooi uitzicht heeft Hij! Vervolgens zijn we verder gereden via Pinnacle, een indrukwekkende toren van steen, en de Three Rondawels. Deze drie ronde heuvels zijn genoemd naar de traditionele hutten van de Xhosa omdat ze hier erg op lijken. Ze zijn ontstaan door de erosie van zacht gesteente onder een ‘kap’ van harder gesteente waar dennenbomen op groeien. Het is jammer dat we niet meer tijd hebben om dit prachtige gebied te verkennen maar we hebben in ieder geval een paar hoogtepunten gezien.

Als we, ondertussen in het donker, aankomen bij Dahtibi Game Lodge dan overtreft het al onze verwachtingen: we hebben een mooi en groot huis tot onze beschikking met prachtige bergen op de achtergrond. En dit alles op een game reserve; er loopt dus wild rond! Dit betekent helaas ook dat we niet te ver van ons huis af kunnen want er zitten allerhande giftige slangen en die ochtend is er een pootafdruk van een mannetjesleeuw gevonden.

Over het informeel herverdelen van rijkdommen…

Graskop, 8 april 2009

Na een dag lang te hebben rond gereden in Kruger wilden we het rustig  aan doen. Dus eergisteren hebben we de botanische tuin in Nelspruit bezocht. Deze uitbundige tuin is gelegen om een waterval van een tweetal rivieren. Hier hebben we voor het eerst de Baobab bomen (ook wel de ondersteboven boom) gezien. Het was jammer dat ze nog niet zo oud waren want dan zie je hun vorm een stuk beter. Na dit bezoek zijn we lekker terug gegaan naar ons huisje waar we volop de ruimte hebben en kinderen voor Luna om te spelen (want het is paasvakantie).

Gisteren zijn we, via de panoramische watervallen route, doorgereisd naar Graskop. Tijdens onze rit zijn we gestopt bij drie watervallen; de één in een vorm van een hoefijzer, de ander viel van 70 meter hoogte naar beneden en veroorzaakte een mooie waternevel en de derde droeg de naam bruidssluier. Luna vond het wandelen op de rotsige paden door de bossen een leuke uitdaging en liep met haar stok voorop. Toen we eenmaal bij ons huisje aankwamen in Graskop werden verrast door het grootste huis dat we tot nu toe hebben gehuurd. In dit huis kunnen we ons van Zundert familieuitje (10 personen) gemakkelijk houden. Luna was vervolgens uren zoet met het ontdekken en onderzoeken van alle kamers.

Toen we vanochtend wakker werden, zagen we tot onze grote verbazing dat er een wiel weg was onder onze auto. Na een nadere  inspectie bleek dat er die nacht maar liefst drie wielen van onze auto waren gestolen. Dus we begonnen de ochtend met bezoek van de politie, bellen naar het autoverhuurbedrijf en de garage. De laatste kon alles niet in één dag regelen en we waren dus voor de rest van de dag gebonden aan ons huis. Morgenochtend om 08:00 uur komt de monteur om de nieuwe banden eronder te zetten en hopen we weer verder te kunnen naar onze volgende bestemming. Eén geluk bij een ongeluk: mochten ze terugkomen dan kunnen ze de auto niet stelen want er zitten geen banden meer onder…

Kruger Nationaal Park

Nelspruit, 6 april 2009

Gisteren hebben we de dag doorgebracht in het Krugerpark. Het is het grootste nationale park van Zuid-Afrika en een van de mooiste reservaten van de wereld. Het heeft een totale oppervlakte van 19.633 km2 en is daarmee ongeveer even groot als Israël. Op basis van vegetatie is het park verdeeld in 16 afzonderlijke gebieden. Wij hebben (deze keer op eigen houtje) het zuiderlijk deel van het Krugerpark bezocht en hebben weer ontzettend veel gezien: neushoorns, buffels, apen, olifanten (badend in de rivier en etend langs de kant van de weg), giraffen, nijlpaarden, wrattenzwijnen, impala’s, kudu’s, eekhoorns, mongoose en heel veel vogels. We hebben zelfs een verstopte cheetah gezien. Nou ja, gezien… nadat anderen ons erop wezen zagen we een donkere vlek in het hoge gras en toen we later goed keken naar de foto, zagen we dat het inderdaad eventueel een cheetah zou kunnen zijn. Toen we, na 8 uur touren en turen, het park uitreden kwamen we nog in een grote verkeersopstopping terecht. Dat betekent dat er mogelijk een grote rover te zien is. Wij hebben alleen een dode impala zien liggen die vermoedelijk werd opgepeuzeld door een luipaard of een leeuw. We zullen de komende week nog meer van Kruger gaan zien want na Nelspruit gaan we nog naar Graskop en Hoedspruit, beiden iets ten westen van het Krugerpark.

Swaziland

Ezulwini (Swaziland), 3 april 2009

Het koninkrijk Swaziland is één van de kleinste landen in Afrika en werd op 6 september 1968 onafhankelijk van Groot-Brittannië. Sindsdien regeert koning Mswati III over de bijna 1 miljoen Swazi. Gisteren hebben we een cultural village bezocht van de Swazi’s. Luna raakte maar niet uitgepraat over de Zulu’s in Shakaland dus succes was bij voorbaat verzekerd. Er waren veel overeenkomsten te ontdekken tussen de Zulu’s en de Swazi’s zoals de taal. De Zulu’s zijn over de hele linie strijdlustiger ingesteld en daardoor lag het zwaartepunt bij ons bezoek daar bij de krijgers. Bij de Swazi’s is het familie aspect daarentegen nadrukkelijker aanwezig en zijn de grootvader en grootmoeder de belangrijkste personen. Onze Swazigids legde alles heel beeldend uit en betrok de hele groep erbij via een rollenspel. Wij werden, vanwege onze leeftijd, benoemd tot de grootvader en -moeder en iedereen in de groep moest ons vervolgens met respect behandelen en knielen als zij iets gedaan wilde hebben van ons.

Na deze rondleiding hadden we nog even de tijd om de verderop  gelegen watervallen te bezoeken. Na een verfrissende duik in het meertje van de waterval gingen we weer terug naar de cultural village om de dansdemonstratie bij te wonen. Deze voorstelling  was weer erg leuk; vooral het zanggedeelte was een hoogtepunt. 

 

Vandaag hebben we de Ngwenya glasblazerij bezocht. In Brisbane hadden we al eens een documataire bekeken die we destijds alledrie erg leuk vonden. Dus toen wij over deze glasblazerij lazen, vonden we het een mooie gelegenheid om dit eens in het echt te gaan zien. Via een  balkon kon je in de fabriek kijken en kon je het hele proces overzien. Dit was een hele leuke ervaring die Luna ook niet zo snel zal vergeten. In de glasshop hebben we vervolgens handgeblazen wijnglazen gekocht en voor Luna een glazen nijlpaardje. Op de terugweg naar ons onderkomen zijn we nog gestopt bij een plaatselijke craftmarket waar we nog een aantal souvenirs hebben gekocht. We hebben het zoveel mogelijk proberen te spreiden over de aanwezige winkeltjes zodat iedereen er een beetje beter van werd. We hebben tot nu toe eigenlijk weinig souvenirs gekocht omdat we niet alles mee konden slepen dus het is wel leuk om dat nu te kunnen doen. De mensen hier kunnen het naar ons idee het best gebruiken en ze hebben echt hele mooie dingen hier.

1 april

Ezulwini (Swaziland), 3 april 2009

1 April begon niet best voor ons want onze nachtrust werd abrupt verstoord door Luna die ontzettend moest braken. Nu heeft Luna hier nooit last van; het is naar ons idee pas de tweede keer in haar leventje. Gelukkig heeft ze er vervolgens niet veel last van gehad. Wij daarentegen hebben voor de rest niet al te best geslapen met z’n drietjes in ons niet al te grote bed en hadden daarnaast héél wat op te ruimen. 

De volgende ochtend ging Peter pinnen maar de ATM gaf aan dat er een probleem was met de transactie. In eerste instantie dacht hij dat de bankpas niet goed werkte dus heeft hij de reservepas gepakt. Ook bij deze pas gaf de ATM echter dezelfde melding. Na op internet te hebben gekeken, konden we bellen met de bank want het geld bleek twee keer afgeschreven maar we hadden geen cashgeld ontvangen. Weer hetzelfde wat ons in Nieuw Zeeland is overkomen dus nu moeten weer hetzelfde traject in. Om moedeloos van te worden... Uiteindelijk hebben we maar gepind via onze creditcard want ook onze postbankkaart werkt niet meer hebben we vernomen via onze zaakwaarnemer…

Na deze hindernissen gingen we op weg naar Swaziland. Bij de grensovergang moesten we heel wat handelingen verrichten om in Swaziland te komen: eerst een controle van onze auto (of deze niet per ongeluk gestolen was), daarna Zuid Afrika verlaten (= één slagboom & stempel), vervolgens tol betalen en Swaziland in (nog een stempel en slagboom). Via een goede asfaltweg reden we vervolgens, langs vele kleine ronde huisjes met een beetje boerenland erom heen, Swaziland binnen. Ook kwamen we weer veel uitgestrekte velden met suikerriet tegen, wat ons erg deed denken aan Queensland in Australië.

Gelukkig eindigde onze 1 april leuker dan hij was begonnen en kwamen we aan bij een geweldig leuk onderkomen: een prachtig houten huis gelegen in een bosachtige omgeving. Dit was echt een verademing vergeleken met ons vorige hut.

Hluhluwe-Umfolozi Park

Ezulwini (Swaziland), 2 april 2009

Eergisteren ging om half vijf s’morgens de wekker. Luna ging direct rechtop in haar bed zitten en riep vrolijk “Ik ben wakker!”. Ze had er veel zin in want het was nog helemaal donker buiten en dat vond ze reuze spannend. Een half uur later vertrokken we naar het nabij gelegen Hluhluwe-Umfolozi Park voor een gamedrive. De natuur in het park was heel mooi. Echt het beeld wat we hadden van een Afrikaans landschap met hoog gras, struiken, lage bomen en stekelige acacia´s.  Dit 96.000 hectare grote park is het op drie na grootste van het land en er leven veel verschillende diersoorten waarvan wij er veel hebben gezien: impala´s, zebra´s, giraffen, buffels, warthogs, bavianen, gnoes, één olifant, Khudus, waterbok, gieren en neushoorns. Luna viel na het zien van de eerste dieren al snel in slaap maar was een uurtje later weer van de partij. Het Hluhluwe-Umfolozi park is beroemd om zijn    neushoornsbeschermingsproject. Als je ergens een neushoorn in de dierentuin ziet, dan is de kans groot dat hij uit dit park komt. Helaas zaten alle katachtigen (leeuwen, cheetas en luipaarden) te goed verstopt.

We hadden al eens een gamedrive mee gemaakt dus hadden we grote verwachtingen, die helaas een beetje tegenvielen. Onze gids zei alleen het hoognodige en we hadden het idee dat wij meer dieren signaleerden dan hij. Omdat de wegen in het park ook erg goed waren, hadden we het –achteraf gezien- beter op eigen gelegenheid kunnen doen.