St. Lucia

St. Lucia, 30 maart 2009

Gisteren zijn we aangekomen in St. Lucia waar we drie dagen zullen blijven. St. Lucia is gelegen middenin het St. Lucia Wetland Park. Dit park is door UNESCO aangewezen als world heritage site. Je vindt hier dan ook een uniek natuurgebied dat zich 280 kilometer langs de kust uitstrekt. Vandaag hebben we een boottocht gemaakt over Lake St Lucia Park waarbij we volop nijlpaarden hebben gezien maar ook krokodillen, zeearenden en watervogels zoals de reuzenreiger (die wel 150 cm. lang kan worden), de Kingfisher maar ook de bijna uitgestorven mangroven Kingfisher. De nijlpaarden komen bij schemering wel eens aan land voor een ommetje.

Morgen gaan we naar het nabij gelegen Hluhluwe-Umfolozi Park. We vertrekken om 05:00 uur zodat we de grootste kans hebben om de Big 5 te zien: de neushoorn, buffel, olifant, luipaard en leeuw. Spannend!

Zululand

Shakaland, 29 maart 2009

Eergisteren hebben we de Drakensbergen verruild voor Pietermaritzburg. Pietermaritzburg is bekend vanwege Gandhi. Ruim 100 jaar geleden (in mei 1893) was Gandhi namelijk onderweg was naar Pretoria in een eersteklascoupé. Een blanke man verwees hem toen naar het goederengedeelte aan het einde van de trein. Gandhi, die een eersteklaskaartje had, weigerde en werd uit de trein gezet in Pietermaritzburg. Gandhi nam de beslissing om in Zuid-Afrika te blijven en zich tegen desegregatie van en het racisme jegens Indiërs in Zuid-Afrika te verzetten. Dankzij dit verzet ontstond Satyagraha, zijn unieke versie van geweldloos verzet. Er wonen vandaag de dag redelijk wat Indiërs in deze plaats dus dit is een goede plek om lekkere curry te eten, wat we dan ook hebben gedaan (gelukkig voor Luna hadden ze hier ook een Mc Donalds). We hebben hier maar één nachtje doorgebracht; het was voor ons alleen maar een ‘doorreisstation’. ‘s Avonds hebben we nog zitten kletsen met de eigenaar André, onder andere over de aankomende verkiezingen. Hij wist ook veel dingen over het leven in de townships. Hij vertelde bijvoorbeeld dat het onaanvaardbaar is om de gemeenschap van de township te verlaten, en dat er daarom ook rijke mensen wonen in kasten van huizen.

Gisteren zijn we verder gereden naar Zululand waar nog steeds veel Zulus wonen. Er zijn hier verscheidene dorpen waar je kan worden ondergedompeld in de Zulu-cultuur. Wij hebben de nacht doorgebracht in Shakaland wat ooit de set was van de film Shaka Zulu. In één deel van het traditionele dorp wonen Zulus en het andere deel wordt gebruikt als hotel. Je hebt dan ook geen doorsnee kamer maar overnacht in een traditionele hut die overigens wel van alle gemakken is voorzien. Bij binnenkomst word je ontvangen door een Zulu die op een trom slaat zodat ze bij de receptie weten dat je eraan komt. Tijdens het verblijf ga je drie keer met een gids naar het dorp. Het is niet de bedoeling dat je gezellig zonder gids rond gaat lopen want de mensen wonen hier echt. Je krijgt veel informatie en er worden veel demonstraties gegeven van bierbrouwen, tot stokvechten, het maken van speren, tot muziek en dans. Hoewel het allemaal commercieel is opgezet en toeristisch van aard was het een hele leuke ervaring die ook Luna niet snel zal vergeten. Toen er vandaag nieuwe gasten (Nederlanders) aankwamen, wist Luna al te vertellen dat de vrouwen met hoed op getrouwd waren.

Door het ingaan van de zomertijd in Nederland zitten we trouwens weer in dezelfde tijdzone als thuis. Dus daar hoeven we niet aan te wennen bij terugkomst. We zijn ondertussen ook begonnen met het slikken van onze malaria-medicatie want vanaf vandaag zitten we een kleine twee weken in malariagebied.

Lesotho

Underberg (Sani Pass), 26 maart 2009

Vandaag vertrokken we om 9 uur met een Landrover over de Sani Pass naar Lesotho. Matthew was onze gids en wist bijzonder veel te vertellen over de flora en fauna, geologie en de culturen. Tot de grenspost was de weg nog wel te doen voor een 2-wiel aangedreven auto. Daarna begon het echte ruige werk met een bijzonder hobbelige en steile weg door riviertjes.

De nationale bloem, de Protea, groeit hier goed. De vegatatie hier trekt  ook weer de nodig dieren aan zodat we de nodige vogels hebben gezien zoals de Gurney’s Sugarbird, Southern Bald Ibis, Cape Vulture (gier), Drakenberg Rock-jumper, Buff-streaked Chat, Drakenberg Siskin en de Cape Rock-Trush. Volgens onze gids zouden vogelliefhebbers hun ogen uit hebben gekeken. Daarnaast waren ook de zoetwater krab, de Eland-antilope, de Dassie en de icerat van de partij.

De huisjes aan deze kant van Lesotho lijken erg op de Xhosa huisjes met dat verschil dat ze uit stenen zijn opgebouwd, geen ramen hebben maar alleen een kleine voordeur en dat de wanden en vloer bekleed zijn met gedroogde koeienpoep. De vuurtjes worden ook gestookt via deze gedroogde subsantie; het wordt gebruikt als onze vroegere turf.  Maar wat wil je, dit land heeft het hoogste laagste punt van alle landen ter wereld namelijk circa 1450 meter. Dus het is hier niet al te warm.

Eenmaal is Lesotho hebben we onderweg een plaatselijk meisje van 4  jaar oud meegenomen voor de lunch. De gids kende haar goed want bij elke tour wordt haar huis bezocht. Dus Luna had er een vriendinntje bij en ze hadden samen dan ook de grootste pret.

De Lesotho mensen die wij hebben gezien, leven voornamelijk van het schapen hoeden. De herders zijn gekleed in broeken, dekens, mutsen en kaplaarzen. De rubbere laarzen laten zien dat je rijk bent (je werk hebt) en de oorspronkelijke dierenhuiden zijn vervangen door dekens omdat de koning deze cadeau had gekregen en ging dragen.

Lunchen deden we om een hoog gelegen uitkijkpunt in de bergen, op  ruim 3200 meter. Luna en haar nieuwe vriendin hebben samen het lunchpakketje van Luna veroberd en alles wat over was gebleven nam ze mee voor haar familie die we even later gingen bezoeken. Hier werden we nog getrakteerd op zelfgebrouwen bier en versgebakken brood. Even later op de terugweg zijn we nog gestopt bij de hoogst gelegen pub (2874 meter) in Zuid Afrika waar Peter het plaatselijke lagerbier (Maluti) heeft gedronken die bijna alleen in Lesotho verkocht wordt. Een prima biertje!

De autorit was bijzonder spectaculair en de uitzichten adembenemend. We hebben vandaag diverse keren tegen elkaar gezegd dat we toch onzettende bofkonten zijn om dit te mogen mee maken. Deze mensen zijn nog zo puur en bijna nog niet beinvloed door andere leefstijlen. We zijn benieuwd hoe het hier is over een jaar of twintig. Ze zijn namelijk bezig om de weg naar Lesotho te asfalteren. Naar verwachting zal dan het toerisme zijn tol gaan eisen.

Drakensbergen

Underberg (Sani Pass), 25 maart 2009

Vandaag zijn we vertrokken uit Kokstad waar we één nachtje zijn gebleven. Nadat we gisteren na aankomst wat boodschappen hadden gedaan en hadden gegeten, barstte een spectaculaire onweersbui los die tussen de bergen bleef hangen. We werden getrakteerd op een mooi schouwspel waarvan zelfs de lampen in onze kamer gingen flikkeren.

Ons oorspronkelijke plan was om vandaag van Kokstad naar de grote stad Durban te reizen. De mooie uitzichten in ons verblijf in Kokstad hebben ons van ons oorspronkelijke plan doen afwijken. Wij voelden wel wat voor Drakensbergen. Drakensbergen zijn de hoogste bergen van Zuid Afrika met een top van 3258 meter. Duizend jaar geleden woonde in de dalen van deze bergen bosjesmannen, jagers-verzamelaars die met pijl en boog op antilopen jaagden. Zij werden verdreven door de Zoeloes , Xhosa, Afrikaners en Britten. Alleen de schilderingen in de grotten herinneren nog aan de bosjesmannen. De Drakensbergen zijn ook de natuurlijke grens met koninkrijk Lesotho (Kingdom in the sky) dat we morgen gaan bezoeken.

De Sani Pass waaraan we zitten is de enige weg vanuit KwaZulu Natal (de streek waarin we zitten) naar Lesotho. Deze gravelweg gaat in 20 kilometer circa 1300 meter omhoog. Gelukkig zitten we maar een kilometer of 10 op deze weg want onze limo heeft het er maar moeilijk mee. Onze stenen cottage van Sanibackpackers is weer erg snoepig. Een klein huisje met 2 slaapkamers en een leuk terras met tuin en dit alles uitkijkend op het imposante bergmassief. Ook grenst ons tuintje aan Ukhahlamba Drakenbergpark (world herritage site) waar allerhande soorten reebokken, antilopen, jackhalzen, bavianen en tropische vogels huizen.

Nog één maand…

Coffee Bay, 23 maart 2009

Onze terugkomst komt nu snel dichterbij. Nog één maand Zuid-Afrika en dan landen we al weer op Nederlandse bodem. Helaas zijn we vanwege allerlei schemawijzigigingen bij British Midlands omgeboekt naar een andere vlucht op het traject London – Amsterdam waardoor we nu vijf uur moeten wachten in London. Als alles goed is komen we nu om 14.15 met British Airways aan in Amsterdam aan met de BA434. Ook al komt thuis weer steeds dichterbij (de afspraak bij de tandarts is al gemaakt), we genieten nog steeds met volle teugen van het prachtige Zuid-Afrika.

Vanochtend hebben we doorgebracht op het strand waarbij we veel aanloop hadden van mensen die ons van alles wilden verkopen; van hasj en paddestoelen tot kettingen en schelpen. ‘s Middags hebben we met Kevin, onze Xhosa-gids, een van de dorpen hier bezocht waarbij we ook bij een familie thuis zijn geweest waar we hartelijk werden ontvangen. Onze laatste avond hier werden we nog getrakteerd op dans en muziek. Luna heeft lekker meegespeeld op haar trommel die we hier hebben gekocht maar vroeg zich wel af waarom de meisjes in hun blote borsten dansten.

Coffee Bay

Coffee Bay, 22 maart 2009

Na een ontzettend gezellige ochtend bij de touchfarm van Barbara en Patrick bij Yekelela moesten we er echt vandoor want we hadden nog een aardige rit voor de boeg naar Coffee Bay aan de ongerepte Wild Coast. Het klikte heel goed tussen ons en we zouden dan ook nog uren door kunnen praten. Erg jammer dat we daar niet hebben kunnen overnachten.

Coffee Bay is waarschijnlijk genoemd naar een schip met koffie dat hier in1863 schipbreuk leed. Het is één van de minst ontwikkelde gebieden van Zuid-Afrika waar oude tradities nog in ere worden gehouden en het grootste deel van de grond toebehoort aan Xhosa gemeenschappen. Onderweg hier naartoe hebben we onze ogen uitgekeken; wat een prachtige natuur en wat een   levendige mensen! Het laatste gedeelte van onze reis verliep niet zo heel erg vlot want we moesten langzaam rijden vanwege alle gaten in het wegdek en het loslopende vee. We zitten hier drie dagen bij, het mooi gelegen, Bomvu backpackers waar we een eigen kamer met toilet en douche hebben. Ook Luna doet het goed als ‘’backpacker’ en heeft het prima naar haar zin.

Vanochtend hebben we paardgereden op het strand wat erg leuk was. Ook al moesten we tussen de zonnebadende koeien slalommen (ja, ze zijn hier echt overal!). ‘s Middags wilden we naar Hole in the Wall gaan. Dit is een geisoleerde klif, gescheiden van het vasteland door erosie zo’n 8 km. van Coffee Bay af. Doordat er al eeuwenlang golven tegen de klif beuken is er een doorgang in het midden van de klif ontstaan. Onze Zuid-Afrikaanse buren die hier op huwelijksreis zijn, vertelden ons echter dat de weg daar naartoe slecht was en dat we dat beter niet met onze auto konden doen. Zij nodigden ons uit om met hun mee te gaan later die middag in hun bakkie (pick-up truck). Nadat we ook nog eens waren getrakteerd op heerlijke potjiekos (stoofpot) die een paar uur op de braai had staan pruttelen, zijn we achterin de auto gesprongen om van de zonsondergang te gaan genieten bij Hole in the Wall; waanzinnig mooi!

East London

20 maart 2009

Onze rit van Addo naar East London gisteren was erg lang maar gelukkig ook erg afwisselend. Onderweg kwamen we weer van alles tegen op de snelweg; van loslopende koeien en geiten tot een door een ezel getrokken wagen. Zo’n 100 km. voor onze eindbestemming, wilden we stoppen bij het plaatsje Peddie. Dit bleek echter geen gewoon plaatsje te zijn maar een township waar de markt in volle gang was. Ontzettend mooi om te zien maar niet echt de plek om even uitgebreid te gaan lunchen. We hebben dus maar even een broodje gehaald bij het tankstation om de hoek waarbij tijdens het tanken onze ramen van de auto meteen werden gewassen.

Vandaag hebben we eerst een bezoek gebracht aan het strand waar we weer een kasteel hebben gebouwd waar Doornroosje jaloers op zou zijn  geweest. Daarna wilden we even een broodje gaan eten bij een theetuin/kinderboerderij maar deze bleek helaas gesloten. Terwijl Luna toch even in de ontzettend leuke speeltuin aan het spelen was, keken wij om ons heen en kwam dat wat we zagen ons erg bekend voor. Het bleek dat we bij een familie waren aanbeland die bij het TV-programma ‘Ik vertrek’  te zien was geweest. Even later kwam Barbara, de vrouw des huizes, naar buiten en werden we uitgenodigd voor een kop koffie bij haar thuis waar we nog gezellig hebben zitten kletsen. Morgen gaan we weer verder naar Coffee Bay en dan stoppen we weer even bij de theetuin die dan wel open is.

Addo Elephant National Park

Addo, 19 maart 2009

Eergisteren zijn we van Plettenberg Bay naar Addo gereisd. De reis gaf ons weer mooie afwisselende landschappen; van  bergachtige gebieden met uitzicht op diepe rivierkloven naar kustwegen met uitgerekte stranden. Vervolgens reden we het binnenland in naar de Afrikaanse citrusboomgaarden. Ons huisje in Addo is gelegen aan de rivier op een oude citrus plantage. Het is een sfeervol huis met een rieten dak en alle benodigde faciliteiten. Na aankomst hebben we eerst weer even ons huisje gemaakt, spullen uitgestald, wat kakkerlakken buiten de deur gezet en de klamboes geinstaleerd. Vervolgens gingen Peter & Luna al weer met de kayak een tochtje over de rivier maken.

Gisteren zijn we naar Addo Elephant Park geweest. Dit park beschermt de overgebleven olifanten die ooit in de Oostkaap leefden. Toen boeren dit gebied aan het begin van de 20ste eeuw gingen ontwikkelen, hadden ze problemen met de olifanten die vervolgens één voor één werden afgemaakt. Toen Addo in 1931 Nationaal Park werd, waren er nog maar 11 olifanten over. Vandaag de dag zijn er meer dan 300 olifanten in het 120.000 ha grote park. Het was ontzettend gaaf om deze giganten van zo dichtbij in hun natuurlijke omgeving te zien. We zijn met onze eigen auto het park ingegaan en hebben daar 3 uur rondgereden. De olifanten, die soms slechts enkele meters van ons af stonden, waren het hoogtepunt. Maar ook de buffels, koedoes, eland-antilopes, hartebeesten, wrattenzwijnen, velvet aapjes, schilppadden en de mestkever waren super om te zien! Er zitten ook veel rovers zoals leeuwen, luipaarden en hyena’s maar die laten zich niet zo snel zien en zijn dus ook aan onze neus voorbij gegaan. Can’t have it all…

Toen we vanuit het park terug reden naar onze rivercabin, dachten we nog even wat boodschapjes te kunnen halen voor het avondeten. Toen we bij de plaatselijke winkel aankwamen, bleek er echter niet zo veel keuze te zijn en daarnaast stond alles achter tralies. Een goede manier om te voorkomen dat er wordt gestolen maar niet echt lekker winkelen. Dus die avond zijn we ‘noodgedwongen’ uit eten gegaan…

Plettenberg Bay

Plettenberg Bay, 16 maart 2008

Vanochtend hebben we, na het ontbijt, vanaf ons huis een heerlijke boswandeling naar een rivier en natuurlijk zwembad in een bergdal gemaakt. Bij elkaar bijna 2 uur lopen maar Luna hield het prima vol doordat het een spannende weg was waarbij veel moest worden geklauterd; onder en over boomstammen door, langs smalle paadjes en over wiebelige stenen.

’s Middags werden we om drie uur verwacht bij het Plettenberg Bay Game Reserve voor een game drive. Een gids heeft ons 2 uur lang rondgereden met een landrover in een gebied van 2000 hectare waar zich zo’n 35 verschillende soorten wild ophouden. Dit was echt supergaaf en we hebben ontzettend veel gezien waaronder bontebokken, springbokken, elanden, gnoes, buffelo’s, zebra’s, giraffen, neushoorns, nijlpaarden en leeuwen. Het is zo gaaf om zo dicht bij deze dieren te kunnen komen en ze in hun natuurlijke omgeving te zien. Zelfs bij de leeuwen zit je op enkele meters afstand! Gelukkig hadden ze net gegeten…

Van Mossel bay naar Plettenberg bay

Plettenberg bay, 15 maart 2009

De laatste dag in Mosselbaai hebben we rustig aan gedaan; rondje Mosselbaai gereden, naar een strandje met speeltuin en daarna lunchen in een populair restaurant aan het strand. In onze hotelkamer is het voor ons een beetje bivakkeren; in het vervolg dus toch maar een B&B of guesthouse.

De internetaansluitingen in Zuid Afrika zijn tot nu toe voor ons maar schaars beschikbaar. Daarom hebben we een USB modem aangeschaft met een prepaid telefoonkaart. Hiermee kunnen we het hoognodige online doen zoals de mail binnenhalen en verzenden, onze blog uploaden en een nieuwe slaapplek zoeken en boeken. Deze keer zijn we terecht gekomen bij Moon shine on Whiskey creek; een erg leuke locatie met volledig ingerichte boshuisjes. We zitten nu in een artistiek gerestaureerde cottage met grote veranda en eigen tuin, helemaal top! Ook met het zwembad en de speeltuin zijn we allemaal helemaal gelukkig. Luna knapt ook weer aardig op; de blaasjes beginnen te genezen en ze heeft alweer het hoogste woord.

Mosselbaai

 

Mosselbaai. 13 maart 2009

Eergisteren zijn we vertrokken uit Bredasdorp en naar Mosselbaai gereden. Omdat Luna nog steeds niet beter was (gelukkig wel koortsvrij maar met allemaal blaasjes in en om haar mond), hebben we eerst nog een bezoek gebracht aan de plaatselijke dokter. Het was een jonge dokter met een dochtertje van een jaar die het erg gezellig vond dat we langs kwamen. Dus terwijl hij Luna uitgebreid onderzocht, hebben we lekker zitten kletsen. Luna blijkt hand-, voet- en mondziekte te hebben. Op zich niet ernstig (de dokter knuffelde haar ook nog even bij het weggaan) maar wel erg vervelend natuurlijk. We hebben tabletten gekregen om haar immuunsysteem te verhogen en zalf voor de wondjes en dan moet het binnen een week genezen zijn. Ondertussen zijn we al weer twee dagen verder en zien we haar opknappen.

Gisterochtend hebben we het Bartomeleu Dias museum bezocht. Hij is namelijk 520 jaar geleden bij Mosselbaai aan land gekomen. Op zich  stelde het museum niet veel meer voor dan een replica van zijn schip. ‘s Middags hebben we ons 2 uur lang vermaakt in een waterpark met spannende glijbanen en stroomversnellingen waar je zittend op een grote band doorheen dreef. 's Avonds hebben we heerlijk gegeten in een restaurant op loopafstand van ons hotel. Luna viel erg in smaak bij het bedienend personeel dus werd continu opgetild, geknuffeld en meegenomen om de rekeningen te brengen en ijsjes te halen in de keuken.

Vandaag zijn we via een prachtige route door de bergen naar Oudtshoorn gereden dat bekend staat om de struisvogelfokkerijen. Hier hebben we dan ook een struisvogelboerderij bezocht waar we een uitgebreide rondleiding hebben gehad, struisvogels hebben gevoerd, op eieren hebben gestaan (zij kunnen een gewicht van 120 tot 200 kg dragen!) en op een struisvogel hebben gezeten en zelfs gereden. Het moet niet gekker worden! Wat zou er nog meer komen na paarden, olifanten en struisvogels…

 

Bredasdorp en De Hoop Natuur Reservaat

Bredasdorp, 10 maart 2009

Gisteren zijn we aangekomen in Bredasdorp, Zuid Afrikaas eerste “dorp”. Het is in 1838 ontstaan en vernoemd naar de eerste burgemeester van Kaapstad, Michiel van Breda. Hij vestigde zich hier als schapenboer en daardoor ontstond in dit gebied een levendig schapenindustrie. Die schapen zijn nu nog steeds in grote getale hier aanwezig.

Na geland te zijn in ons nieuwe appartement zijn we naar Cape Agulhas  (Naaldenkaap) gereden, het zuidelijkste puntje van zuid Afrika. Op dit punt, waar de Atlantische en Indische Oceaan samenkomen, is menig schip vergaan en vind je één van de oudst werkende vuurtorens in Zuid Afrika uit 1848.

Vandaag hebben we een bezoek gebracht aan Natuurreservaat De Hoop. Een hele onderneming want de laatste 57 kilometer van de maar  65 kilometer lange weg er naartoe was niet geasfalteerd. Maar onze ‘off the road limo’ heeft alles overleefd en de rit was wel de moeite waard. Van al het aanwezige wildleven hebben we alleen de luipaard niet gezien. Maar we hebben onze ogen uit kunnen kijken naar de bavianen, struisvogels, elanden, Kaapse bergzebra’s en bontebokken.

Langs de oceaan in Gansbaai

Gansbaai, 8 maart 2009

Via een mooie route langs de kust, met aan de ene kant een bergachtig landschap half bedekt in de wolken en aan de andere kant de oceaan, verlaten we Stellenbosch. Met onze witte ‘limousine’ rijden we soepel en geruisloos over de slingerende goede asfaltwegen. Het weer is inmiddels compleet omgeslagen; het is herfstachtig met veel wolken, wind, regen en temperatuur van 22 graden. 

Via internet hebben we voor 2 dagen een huis gehuurd met een oppervlakte van circa 180m2! Dat is wel even wat anders dan de 12 m2 in onze camper van de afgelopen 6 maanden. De lieve hond van de overburen biedt zich direct aan als waakhond. Het huis heeft een TV met digitale sateliet televisie en ongelovelijk veel zenders. TV hebben we de afgelopen 7,5 maand ook maar sporadisch gehad dus Luna was helemaal in haar nopjes met Cartoon network en Disney channel. Dit bleek achteraf ook nog eens goed van pas te komen want Luna is ziek. Eergisteren had ze ineens hoge koorts (39.7). Omdat ze blaasjes in en rond haar mond kreeg, zijn we direct naar de plaatselijke dokter gegaan. Het bleek een keelontsteking te zijn en vanwege de hoge koorts kreeg ze koortsblaasjes. We hebben een recept gekregen voor antibiotica die we de ochtend daarna bij de Apteek konden halen. Als het goed is, moet dit binnen twee dagen aanslaan. Ondanks alles maakt Luna geen zieke indruk. 

Gansbaai staat bekend om de vele walvissen en witte haaien. Er zijn hier dus veel tours te boeken zoals walvis-spotten en kooiduiken om naar de haaien te kijken. Na wat info te hebben ingewonnen over een kooiduik, blijkt dit een complete dagtocht te zijn en dat is teveel van het goede voor (altijd zeezieke) Daan. Ook vanwege Luna hebben we vandaag dus rustig aan gedaan en niet veel meer gedaan dan een korte wandeling langs de schitterende ruige kust.

Wij voelen ons zeker na het zien van de townships (sloppenwijken)  enorm bevoorrecht om 9 maanden lang over de wereld rond te kunnen reizen. Zeker rondom de steden zie je veel arme mensen die uit alle macht proberen geld te verdienen. Het is een vreemd gezicht als je op een keurige snelweg rijdt en je ziet continu mensen langs de weg die lopend enorme afstanden moeten afleggen alvorens ze ergens zijn. Je wordt je erg bewust van je rijkdommen. Aan de andere kant zien wij ook de grote sociale cohesie tussen deze arme mensen. Vaak ogen ze vrolijker en levendiger dan de meeste rijke blanken om ons heen. Wat leven de mensen in onze sociale woningbouw in een walhalla. Voor woningcorporaties zou hier pas een echte uitdaging liggen om sloppenwijken up te graden.

Stellenbosch

Stellenbosch, 6 maart 2009

Gisteren hebben we Kaapstad verruild voor het 50 km verderop gelegen Stellenbosch. Kaapstad is een levendige en leuke stad maar we zijn wel blij dat we het chaotische verkeer achter ons konden laten. Op zich is het nog niet eens zo druk voor een grote stad, maar niemand houdt zich aan de verkeersregels. Dus je moet erg alert zijn als je hier rond rijdt maar ook als voetganger is het oppassen geblazen. Toen we net aankwamen, wachtten we telkens gewoon voor een rood stoplicht. Toen we echter ook bij groen licht bijna van onze sokken werden gereden, zijn we ongeacht de kleur van het licht, gaan oversteken. Net zoals de rest van de mensen in Kaapstad. En voor meelezende politieagenten…ook de politie loopt gewoon door rood!

Stellenbosch is de oudste Europese nederzetting van Zuid-Afrika na  Kaapstad en een belangrijk centrum voor de Zuid-Afrikaanse wijnbouw. Je vindt hier ook vele oude huizen in Kaaps-Hollandse stijl. Met name op de Dorpsstraat waar je onder andere Oom Samie se winkel vindt; erg leuk!

Ook hier bedreigen bosbranden enkele historische wijngebieden. Waar wij nu zitten, kan je het behoorlijk goed ruiken en als we ‘s ochtends wakker worden, ligt er allemaal as op onze auto. Voordat we op pad gaan, hebben we dus eerst een informatiecentrum bezocht zodat we goed zijn ingelicht waar we vooral niet moeten wezen. We hebben vandaag een bezoek gebracht aan de wijngaard Spier waar we een paar heerlijke wijnen hebben geproefd, vergezeld door een kaasplankje. ‘s Middags hebben we verkoeling gezocht in het zwembad bij onze B&B want met 38 graden is ook hier de hittegolf een feit.

Opname op de tafelberg

Kaapstad

Kaapstad, 4 maart 2009

Om een beetje te kunnen acclimatiseren in het voor ons nieuwe en laatste werelddeel (voor we weer teruggaan naar Europa) en toch wat te kunnen zien, hebben we weer een ticket gekocht voor de inmiddels  voor ons welbekende ‘'hop on hop off bus’. Gisteren hebben we de blauwe route gedaan en hebben we een bezoek gebracht aan Houtbaai. Houtbaai is een voorstad van Kaapstad en was bij de VOC gekend voor de plaats waar veel hout kon worden gehaald, vandaar de naam. Dat hout werd onder meer gebruikt voor de bouw van het eerste fort op Kaap en nieuwe masten voor de schepen. Jan van Riebeeck sprak in zijn briefwisseling over t' Hout Baaitjen en noemde dit 'het mooiste bos in die wereld'. Maar hij kapte vrijwel het hele bos. De huidige inwoners van Houtbaai hebben enkele jaren geleden deze plaats uitgeroepen tot de "Republiek van Houtbaai" om zo meer aandacht te geven aan deze prachtige baai. Bij ons ticket van de bus kregen we een paspoort voor deze republiek cadeau.

Weer terug bij ons opstappunt van die ochtend, hebben we lekker over Greenmarket Square geslenterd waar een geslepen verkoopster ons, via Luna, een mobile heeft verkocht. Ons hotel zit middenin het centrum dus veel bezienswaardigheden liggen op loopafstand. Kasteel de Goede Hoop ligt zelfs om de hoek.

Vanochtend zijn we naar de tafelberg geweest waar we met de kabelbaan omhoog zijn gegaan. Bovenaan gekomen hebben we genoten van de porachtige uitzichten en hebben we een wandeling van een uurtje gemaakt. Daarna zijn we naar de Klokkentoren gegaan waar we een kaartje voor een boottocht naar en excursie op Robbeneiland hebben weten te bemachtigen. Van 1836 tot 1931 was Robbeneiland een leprakolonie. In 1959 werd het eiland ingericht als extra-beveiligde  gevangenis van het Zuidafrikaanse Apartheidsregime. Robbeneiland is wereldwijd bekend geworden door de gevangenschap van Nelson Mandela en andere anti-Apartheidsstrijders op het eiland. Er was een kalkmijn op het eiland waar de gevangen kalksteen moesten winnen. Door het felle verblindende licht en het fijne stof in de witte kalkmijn beschadigden de ogen van vele gevangenen. Het dragen van een donkere bril was namelijk verbonden. In 1991 werden de laatste politieke gevangenen vrijgelaten van Robbeneiland. De gids die ons de gevangenis heeft laten zien, heeft zelf ook gevangen gezeten op Robbeneiland. Naast al deze historische hoogtepunten zijn er ook veel vogels te zien op het eiland, waaronder pinguïns waar we er een paar van hebben gezien. Tijdens onze blauwe route rit op de eerste dag spotte Peter trouwens weer walvissen (Zuidkapers). Daan geloofde mij, net als de vorige keer op de Cook Islands, niet. Maar even later zag ze het met eigen ogen en wees de gids de hele bus ook op deze walvissen die hier normaal gesproken niet zitten deze tijd van het jaar.

De finale, Zuid Afrika!

Kaapstad, 3 maart 2009

Op het vliegveld verliep alles voorspoedig en zonder problemen. We hadden al online ingecheckt dus we hoefden alleen nog onze bagage af te geven. Op Singapore airport hebben ze gratis internet waar we alle drie de tijd hebben gedood. Luna surfde naar spelletjes.nl en wij hebben onder andere de wintersportfoto’s van de familie Ungerer bekeken en kort met pa en ma gechat. De tijd vliegt dan voorbij en voor we het wisten zaten we in de lucht. Om zo snel mogelijk in het Afrikaanse tijdritme te komen hebben we eerst nog (ook Luna!) een film gekeken op ons privé videoscherm. In Zuid Afrika is het 6 vroeger dus als je rond 4.00 à 5.00 Singapore tijd gaat slapen zit je goed. Luna is een echte wereldreiziger geworden want ze sliep zelfs later dan haar moeder!

Na 14 uur aaneengesloten in het vliegtuig te hebben gezeten (waarvan 1 uur en 20 minuten op de grond in Johannesburg) stapte we uit in Kaapstad. We zijn enorm trots op Luna want ze heeft het erg goed gedaan! Na onze auto, een witte nieuwe Toyota Corolla, te hebben opgepikt gingen we naar ons hotel in het centrum van Kaapstad. Dat is weer een omschakeling na Azië en Australië. Eerst reden we langs de Townships en nadat we waren gesneden op de snelweg, arriveerden we ongeschonden in ons hotel. Dit zag er op internet beter uit dan in werkelijkheid maar de kamer (met uitzicht op de tafelberg) is prima.

Na even te hebben gerust, hebben we ons opgefrist en gingen we even de stad in voor en eerste impressie en wat boodschappen. Er hangt een levendige sfeer hier en we hebben ons kostelijk vermaakt in de lange rijen bij de kassa in de supermarkt; wat een chaos! In het verkeer is het wel flink opletten geblazen, maar je krijgt natuurlijk gelijk de vuurdoop in een grote stad. De Zuid Afrikaans taal is erg leuk om te horen en we kunnen ons hier goed redden met Nederlands (alleen wat letters inslikken; postkantoor is bijvoorbeeld poskatoor) en Engels. De krant (Die Burger) die we hebben gekocht is voor ons gemakkelijk te lezen, gewoon fonetisch boeren-Hollands. Vermoeid van de dag vielen we tussen 20.00 en 21.00 in slaap om de volgende ochtend om 06:00 wakker te worden. We zitten dus meteen in het ritme van Zuid-Afrika.

Laatste lange dag in Singapore

Kaapstad, 3 maart 2009

Eergisteren hebben we weer een rondje gemaakt met de toeristenbus. Halverwege zijn we uitgestapt voor een Rivercruise. Op zich was deze niet zo spectaculair maar wat wel uniek was, is dat de avond ervoor de bliksem was ingeslagen bij Merlin en dat hij nu een oor miste. Aangezien alles super georganiseerd is in Singapore, stond Merlin nu al in de steigers en zal het niet lang duren voor hij weer in oude staat hersteld is. Volgens onze taxichauffeur die ons later naar het vliegveld bracht, moest dit wel geluk brengen. De kans dat de Merlin zijn oor verliest door de bliksem terwijl er allemaal hoge gebouwen om heen staan is zo klein…

Ook hebben we nog een bezoek gebracht aan de botanische tuin. Omdat het erg heet en vochtig was, zijn we na een uurtje weer terug gegaan naar ons hotel. Ondertussen begonnen de wolken al weer flink samen te pakken dus we moesten ook opschieten wilden we nog even in het zwembad duiken. Dus snel onze zwemkleding aan, naar het zwembad (de lucht was ondertussen zwart) en in het zwembad springen. Na 5 minuten moesten we er al weer uit want toen begon het te stortregenen en onweren.

Twee uur later stond Jeroen op de stoep met een tas vol Nederlandse kranten, tijdschriften, stroopwafels, drop en een mooi prentenboek voor Luna (bedankt Karen!). Het was erg leuk om na 7 maanden weer eens bezoek te krijgen. En het leuke is dat het heel normaal was om elkaar in Singapore te ontmoeten. Eerst hebben we gezellig bij zitten kletsen op onze hotelkamer (Karen was ook even van de partij via de telefoon) en daarna zijn we een hapje gaan eten. Om 23:00 ging Jeroen weer naar zijn hotel aan de overkant (met onze didgeridoo, schelpenmobile en back-up DvD’s zodat we dat niet meer hoeven mee te slepen) en gingen wij onze laatste spullen inpakken want een uur later moesten we richting vliegveld. Onze vlucht vertrok om 02:30 en we zijn allemaal wakker gebleven zodat we meteen in een goed ritme zitten voor onze volgende bestemming waar het 6 uur vroeger is. Wat een intens en lange dag was dit waarin we voor ons gevoel over gaan in de finale van onze reis.