Halleluja!

Avatiu, 27 oktober 2008

Vandaag is het Gospeldag op Rarotonga. Dat is een nationale feestdag dus alles is gesloten want iedereen zit in de kerk te zingen. Wij zijn vandaag naar één van de hoogste punten van het eiland gegaan. Eerst met de auto naar het ziekenhuis en daarna verder omhoog gelopen. Uiteraard doe je dit soort dingen 's ochtends vroeg want anders is het te warm. We treffen het want het is licht bewolkt dus prima uit te houden met de korte maar best wel pittige klim. Bovenaan werden we beloond met een prachtig uitzicht over het eiland.

Daarna weer even naar het strand om te snorkelen want de zee was erg kalm waardoor je de vissen zonder te snorkelenset zag zwemmen, ideaal om een goede visfoto te schieten.

 

's Middags hebben we lekker bij ons resort langs de zee gezeten en  daar zagen we ze eindelijk vlak voor onze neus voorbij zwemmen: 2 walvissen! We hadden al gehoord dat ze deze tijd van het jaar vaak voorbij kwamen zwemmen dus waren al allert (vooral Peter) maar deze konden we ook echt niet missen want ze sloegen continu met hun staart op het water.

Another day in paradise

Avatiu, 25 oktober 2008

We zijn ondertussen redelijk gewend aan de Island Time. We doen eigenlijk de hele dag niks en zijn daar toch de hele dag druk mee. Zo  zijn we eergisteren naar een waterval gereden en daarna hebben we natuurlijk weer de vissen gevoerd. Dit doen we bijna elke dag hier want het is zo ontzettend gaaf. De meest prachtige tropische vissen waar je tussen snorkelt en die uit je hand eten. Of die denken dat jij het voer bent en kleine hapjes proberen te nemen. Echt onbeschrijfelijk; alles is hier zo mooi. Het water superhelder en lagune blauw, het strand witter dan wit en het land zo groen met mooie tropische bloemen. Echt een paradijs. Gisteren zijn we met een waterfiets naar 2 onbewoonde eilanden gegaan. Ook daar hebben we weer heerlijk met z'n drietjes bij een stuk koraalrif gesnorkeld waar veel vissen zaten.

Vandaag hebben we de lokale markt bezocht waar meerdere cameraploegen rondliepen om reisverslagen te maken. We hebben wat boodschappen gedaan en souvenirs gekocht die we wel mee kunnen nemen: sieraden en kleding. En dan natuurlijk wel geheel volgens de mode hier: iedereen loopt in hibiscus print dus ook wij doen gezellig mee. Op aanraden van onze trouwe lezer Frans maken we veel misselijkmakende foto's die we online gaan plaatsen als we een betere internetverbinding hebben.

We zijn trouwens ook nog op de lokale radio genoemd. Nathan, de lokale DJ, werkt namelijk ook bij ons resort. Wij kwamen erachter dat hij nog nooit van Tiesto had gehoord dus we hebben hem een USB-stick gegeven met wat muziek van Tiesto erop. Gisteravond heeft hij daarvan een nummer gedraaid op de radio, terwijl wij genietend nipten aan onze Pina Colada.

Nieuws flash "Losse tand!"

donderdag 23 oktober 2008

Gisteren nam Luna een hap van een harde appel. Vervolgens klaagde ze over een bloedende appel. Na een korte inspectie van de appel bleek het hier niet te gaan over de appel maar om een losse tand!

Luna zette eerst haar pruillip op vergezeld van een uiterst dramatische blik maar na het verhaal over tandenfee sloeg de emotie de andere kant op. De ochtend daarna vond ze bloed best lekker en ging ze steeds meer spelen met haar losse tand. Tijdens het avondeten zag Peter dat er een grote leegte was ontstaan in het ondergebit van Luna. Naar alle waarschijnlijk was de voormalige losse tand doorgeslikt tijdens de het eten van een peer eerder op de dag.

--- Tot zover deze korte nieuwsflash ---

Island Time

Avatiu, 21 oktober 2008

In de Cook Islands hoor je de uitspraak 'Island time' vaak. Je bent ver weg van alle chaos van de rest van de wereld, dus...loop wat langzamer, koester elk moment van je vakantie in het paradijs en maak je geen zorgen over iets te laat komen op je afspraken. Dat is Island time. De andere kant van Island time is dat we al drie dagen zitten te wachen op onze verbinding met internet. Maar hoezee, het wachten en steeds een beetje aandringen is uiteindelijk beloond en we kunnen onze mail binnen halen! Het oploaden van foto's is echter wat lastig met het langzame tempo dus hiemee wachten we tot we in New Zealand zijn.

We hebben vandaag alvast ons verblijf voor volgende week vastgelegd: een villa op het strand met hangmat voor de deur en complete keuken. Het heeft alleen geen zwembad maar ja, met een lagune in de voortuin is dat niet zo'n probleem. De keuze was niet echt moeilijk want deze droomlocatie is goedkoper dan waar we nu zitten.

's Middags hebben we een kijkje genomen bij de Polynesische bruiloft van de ouders van Jaden (Luna's vriendje). Uiteraard begon deze ook later dan gepland maar dit kwam door de regen. Jawel, vandaag hebben we een paar keer een tropische bui gehad. Op zich niet erg want de temperatuur blijft constant. De gemiddelde dag- en nachttemperatuur is zo'n graad of 23.

Cook Islands

Avatiu, 21 oktober 2008

Vandaag hebben we ons huurautootje opgehaald. Slechts 18,50 per dag incl. alle kilometers die je maakt. Maar dat zullen er niet zo veel zijn want de omtrek van Rarotonga is slechts 34 km. We hadden ook de bus kunnen nemen. Niet erg ingewikkeld want er rijden maar 2 op het eiland: je hebt de clockwise route en de anti-clockwise route.  Maar goed, we kiezen voor het gemak van een auto. Nadat Peter zijn rijbewijs heeft gehaald bij het politiebureau (hier geldt ons internationale rijbewijs dus niet) zijn we op pad gegaan. Vanaf nu moeten we links rijden tot we weer terug zijn in Nederland en dat gaat bijna de hele tijd goed. We stonden maar één keer verkeerd voorgesorteerd en toen werd er meteen "no worries" geroepen vanuit de andere auto.

Eerst zijn we naar een zandstrand gereden. We hadden een snorkelset geleend bij ons resort en een broodje gekocht langs de weg waarmee we de vissen zijn gaan voeren. Echt supergaaf; je loopt één meter de zee in en je staat midden tussen de meest prachtige vissen die uit je hand eten. Luna riep alleen maar "WAUW!" met haar snorkel in haar mond. Daarnaast zijn we bij een stalletje langs de weg gestopt want Luna wilde wel eens melk uit een kokosnoot drinken. En dat hoort ook gewoon op een (on)bewoond eiland.

Daarna hebben we even wat boodschappen gedaan (erg grappig, je kan hier echte Hollandse rookworst in de winkel kopen!) en de rest van de dag bij ons resort doorgebracht. Luna heeft een speelmaatje gevonden uit New Zealand. Hij is hier met z'n hele familie want zijn ouders gaan morgen trouwen op het strand. Voor de rest lopen hier bijna alleen maar kiwi's (Nieuw Zeelanders) rond.

Last heaven on earth

COOK EILANDEN (oftewel Koekies eilanden volgens Luna)

Avatiu, 20 oktober 2008

Gisteravond om 23:15 vertrok onze vlucht vanaf Los Angeles naar Rarotonga. We hebben lang moeten wachten op het vliegveld na het inchecken maar gelukkig werd Luna goed vermaakt door de aanwezige opa's en oma's. Eerst ging een Franse meneer bij haar op de grond zitten om samen met haar autootjes te spelen en daarna kwamen we een Nederlandse mevrouw tegen met een wel heel Engels accent. Ze vertelde dat ze oorspronkelijk uit het Westland (Honselersdijk) kwam; lachen! Haar Engelse man sprak ook een behoorlijk woordje Nederlands. Ze waren ook 6 maanden op reis en net opa & oma geworden. Dus ze gingen alvast oefenen met Luna.

De vlucht met Air New Zealand was uitstekend; goed eten en allemaal een eigen scherm met keuze uit muziek, tv-series, films en spelletjes. Ik dacht dat we hier nauwelijks gebruik van zouden maken want tja, we vlogen midden in de nacht. Maar we werden lekker wakker gehouden door een gezin met 3 kinderen die huilden, door de gang renden, kortom erg luid waren. Twee films en 10 uur verder en met het ontbijt achter onze kiezen landden we uiteindelijk om 06:15 (lokale tijd) op Rarotonga in de Zuidzee. In de Cook-eilanden is het 12 uren vroeger dan in Nederland.

Op het vliegveld werden we verwelkomt met live muziek en de gebruikelijke bloemenketting. We hebben direct na aankomst proberen te pinnen want we hadden echt geen cent op zak maar de ABNAMRO lag nog te slapen. Desondanks werden we, zonder directe betaling, toch afgezet bij ons resort. Het is echt één groot tropisch paradijs: zon, zee, strand en wuivende palmbomen. Kortom, net Center Parcs maar dan beter... Het weer op de Cook-eilanden is het hele jaar door zonnig en warm. Van juni tot augustus is het iets koeler (26C) en van november tot maart is het hete seizoen (30C) met iets meer tropische regenval. Voor vandaag was 60% kans op regen voorspeld maar wij hebben geen druppel gezien dus het zal wel meevallen met die tropische regenval.

Na het verwerken van enkele tegenslagen (de fotocamera hadden we in de bus laten liggen, van één koffer was een wiel af, de andere koffer hadden ze op het vliegveld geopend en vervolgens op slot gedaan maar wij hadden de code niet) hebben we niet veel meer gedaan dan zwemmen, snorkelen en relaxen. En we hebben genoten van de post die we hier hebben ontvangen: een pakket met tijdschriften en cadeautjes voor Luna van tante Petra en kaartjes van opa & oma. Erg leuk!

De inheemse bevolking van de Cook-eilanden staat bekend om de zeer grote gastvrijheid en wij ervaren dit ook zo vanaf het moment van aankomst. De Cook-eilanden (genoemd naar Captain James Cook die de eilanden in 1773 bereikte) bestaan uit 15 eilanden, die over een opper­vlakte van 2 miljoen vierkante kilometer verdeeld zijn. Ze liggen in het centrum van de Polynesische Driehoek met Tonga en Samoa in het westen en Frans Polynesië in het oosten. De eilanden bevinden zich in dezelfde tijdzone en zijn even ver verwijderd van de evenaar als Hawaii, alleen zuidelij­ker gelegen. De eilandengroep heeft ongeveer 19.000 inwoners, waarvan er ca. 11.000 op Raratonga wonen. Dat is het eiland waar wij de komende 2 weken vertoeven en gaan bijkomen van alle opgedane indrukken.

Afscheid USA met John Denver

De muziek van John Denver achtertvolgt ons vanaf Colorado tot het einde van onze reis. Het raakt en beschrijft het gevoel dat wij hebben meegemaakt in de VS, heel bijzonder. Geniet met ons mee en neem even de tijd om mee te voelen.  

Potdorrie wat missen wij jullie na dit soort sentimentele beelden. Maar das logisch volgens onze nuchtere Johan cruijff.

Disneyland

Los Angeles (Californië), 17 oktober 2008

Terwijl Peter gisteren de camper terug bracht (Luna vroeg of hij weer over de brug moest -Golde Gate Bridge- want ze dacht dat hij helemaal naar New York ging rijden) hebben Daan en Luna de kamer versierd en cadeautjes verstopt voor Peters verjaardag op de 18de. We zitten in een prima hotel met ruime kamers voorzien van grote tv, koelkast en magnetron. Het enige jammere is het ontbijt; dat is echt heel smerig: donuts, wafels en superzoete cornflakes. Echt Amerikaas zeg maar... Gelukkig hadden we nog wat lekkere bagels in de vriezer van de camper liggen dus die hebben we nog even opgewarmd in de camper-oven.

's Middags zijn we naar Disneyland gelopen om alvast toegangskaartjes voor morgen te kopen. Daarna hebben we alvast wat sfeer geproefd in downtown Disney. Disney behoort tot de American dream van vele Amerikanen. Een bezienswaardigheid op zich was dan de grown ups met Mickey mouse hoedjes en prinsessen kroontjes. Die avond zijn we bijtijds naar bed gegaan om  vandaag zo vroeg mogelijk in Disneyland te kunnen zijn. Het park is vandaag geopend van 08:00 tot 00:00 en om iets over 8 uur liepen we dus naar binnen. Tot een uur of 12 s'middags hebben we diverse attracties bezocht in Fantasyland en Mickey's Toontown. Bij de laatste kwamen we meerdere Dinsney figuren tegen en Luna moest even een handje geven aan Minnie Mouse. Daarna zijn we nog even met de monorail naar Downtown Disney geweest om vervolgens even een break te nemen in ons hotel. Tegen een uur of 4 zijn we teruggegaan en we vielen met onze neus in de boter want de Parade begon net. De attracties vonden wij niet heel erg indrukwekkend maar de parade is dat wel. Alle sprookjesfiguren komen voorbij op praalwagens. Luna keek haar ogen uit (en wij ook). Hierna hebben we de Disney trein genomen en zijn we een hapje gaan eten bij New Orleans Square en hebben we een show bezocht in de Enchanted Tikiroom. Toen de show was afgelopen was het al donker geworden en tijd voor de volgende parade.   Ondertussen was het ook zo druk geworden dat je over de hoofden kon lopen maar we hebben toch nog een goed plekje weten te bemachtigen. Na de parade hebben we nog enkele attracties bezocht in Tomorrowland en Adventureland maar je moest overal vrij lang wachten. Om 21:25 begon het vuurwerk en dit was ontzettend mooi en spectaculair. Gisteren hadden we al een voorproefje gehad vanaf ons motel maar van zo dichtbij met de muziek en belichting was het supergaaf.

Het was een leuke dag die we goed hebben ingedeeld qua energie, met 99 graden Fahrenheit (31 graden Celsius) en brandende zon moet dat wel. Luna stuiterde de hele dag rond en straalde helemaal met haar prinsessen muizenkapje. Het vuurwerk met harde knallen was, wat we al verwachtten, niet aan haar besteed.

Terugblik Amerika rondreis

Los Angeles (Californië), 15 oktober 2008

Na een reis van ongeveer 9.600 kilometer (6.000 mijl) kunnen we zeggen dat we een hoop van Amerika gezien hebben. Met een camper die 1 op 4 rijdt, hebben we ook de nodige bezintestations gezien. Gelukkig kost 1 liter benzine hier slechts evenveel als een hamburger  bij Mc Donalds anders hadden we nu de terugreis al moeten aanvaarden. We zijn ook langs veel bekende plaatsnamen tegengekomen waarvan we niet hadden verwacht ze hier te zullen zien (zoals Betlehem, Manchester, Perth, Geneva, Luxemburg en Hamburg). De VS kennen ook 17 plaatsen met de naam Holland. Uiteraard hebben we ook een hoop niet gezien want dit land is immens groot. We hebben in totaal 17 van de 51 staten aangedaan of even doorkruisd.

Het weer dat we hier hebben gehad was geweldig: nagenoeg dagelijks  zon en boven de 20 graden. Uiteraard hebben we ook af en toe regen gehad maar van de bijna 9 weken is maar één dag verregend en hebben we slechts een keer of 4 een buitje gehad. Die ene dag in Chicago was wel erg jammer want daardoor hebben we te weinig gezien van deze stad.

Het hoogtepunt van onze rondreis in de VS was voor ons de staat Colorado. Door de afwisseling in landschappen hebben we echt onze ogen uitgekeken en raakten we ook niet uitgekeken. Natuurlijk hebben wij ook intens genoten van het zuidwesten van South Dakota. De badlands, de prairies en haar bisons waren eveneens toppers. Het immense uitzicht over de Grand canyon en de Big Sur waren overigens ook geweldig......

Amerika is voor ons BIG: een immens groot land met veel ruimte waar mais, gras, bergen en woestijn domineren. De steden die wij hebben bezocht waren heel grotesk en indrukwekkend. De vriendelijkste van de bezochte steden vonden wij San Francisco met haar vele laagbouw en kleurrijke woningen. Qua wolkenkrabbers staat NY voor ons op de eerste plaats met op een goede tweede plaats Chicago.

Carpinteria State Beach

Los Angeles (Californië), 15 oktober 2008

De afgelopen dagen hebben we doorgebracht op een camping aan het strand bij de Grote Oceaan. Wat heerlijk om hier ons Amerika avontuur te eindigen. Carpinteria is een lief klein plaatsje, ca. 20 km. ten zuiden van Santa Barbara. Eigenlijk hebben we hier niet veel meer gedaan dan het maken van een strandwandeling, met een trolley naar het centrum en daar even een hapje gegeten en wat gewinkeld (daar waren we snel mee klaar want het centrum bestaat uit één straat) en het bouwen van een zandkasteel. Oh ja, en natuurlijk zeeleeuwen, pelikanen, dolfijnen bekijken en 's ochtends vanuit bed een kopje koffie op het strand drinken en 's avonds naar de zonsondergang kijken. Helemaal goed dus!

Vandaag zijn we naar Los Angeles gereden want morgen moeten we hier onze camper inleveren. Onderweg hier naartoe zagen we veel (blus)helicopters.  Meer dan duizend brandweerlieden houden zich op dit moment bezig met het blussen van bosbranden die in LA en omstreken woeden. We hoorden gouverneur Arnold Schwarzenegger nog op de radio; hij heeft de noodtoestand afgekondigd voor twee gebieden ten noorden van LA.

Eigenlijk hadden we nog één nachtje camping voor de boeg maar aangezien de camping waar we naar toe wilden duurder was dan het motel dat ernaast zat (en laat dat toevallig nou net het motel zijn dat we voor de komende 3 nachten hadden geboekt!) hebben we besloten een nachtje bij te boeken bij het motel en alvast afscheid te nemen van onze camper. Dat geeft ons ook wat meer ruimte om onze camper een beetje op te ruimen en schoon te maken.

Big Sur

Morro Bay (Califonië), 12 oktober 2008

Gisteren hebben we onze route op de Pacific Coast Highway weer opgepakt door Big Sur. Dit is een dunbevolkt gebied (minder dan 1500 inwoners) aan de Californische kust. De 160 km. lange weg leidt langs adembenemende bergen, kliffen en rotsige inhammen. Het grootste deel van de kust hier is opgenomen in staatsparken. Rustig rijdend en ondertussen genietend van de mooie uitzichten langs de route kwamen we bij een punt waar veel politie en reddingswerkers stonden. Waarschijnlijk was hier net een auto naar beneden gestort. Na dit gezien te hebben zijn we nog maar iets langzamer gaan rijden. Achteraf hoorden we dat door de jaren heen veel mensen het leven hebben gelaten op deze weg.

Uiteindelijk kwamen wij in het centrum van de Big Sur met wat winkeltjes, een restaurant en een campground. Wij hadden geluk want er was nog één plaatsje vrij langs een rivier. De Red Wood (enorm hoge en dikke naaldbomen) die op de camping stonden gaven alles een hele intieme en natuurlijke sfeer. Naast onze camper stond een klein tentje van een 18 jarige Engelse jongen die in een z'n eentje de wereld aan het rondtrekken is. We kwamen aan de praat en hebben hem vervolgens gezellig mee laten eten en verder gekletst bij ons kampvuur.

Ook vandaag hebben we weer mogen genieten van vele schitterende vergezichten. Na een korte wandeling bij Julia Pfeiffer Burns State Park (waar een waterval van een 30 m. hoge kaap zich in de Grote Oceaan stort) hebben we meerdere stops gemaakt om alle zeedieren te bewonderen. Van een groep met 12 walvissen (op grote afstand weliswaar), tot zeehonden, zeeleeuwen en grote groepen pelikanen die aan het vissen waren. Als klap op de vuurpijl kwamen we bij een strand dat vol lag met jonge zonnebadende zee olifanten (dus nog geen slurf). Fantastisch!

Vandaag zijn we neergestreken op een camping aan het strand. Tijdens onze strandwandeling zagen we honderden pelikanen vliegen en badende snippen. Het was een dag vol verrassingen.

Naar Los Angeles via de Pacific Coast Highway

La Selva Beach (Californië), 10 oktober 2008

Vandaag hebben we de heerlijke camping boven San Francisco achter ons gelaten om over de populaire Highway 1 richting zuiden te rijden. De Pacific Coast Highway werd in 1966 uitgeroepen tot de eerste 'scenic highway' van Californië. Het schijnt één van de mooiste routes ter wereld te zijn. Het hoogtepunt is het deel dat door de Big Sur loopt. Hier gaan wij morgen naar toe. Het stuk langs de oceaan dat we vandaag gereden hebben was inderdaad erg mooi. Langs diverse kustplaatsjes rijdend, zien we regelmatig de uitbundig versierde velden waar  pompoenen worden verkocht. Kinderen zoeken daar met (groot)ouders hun eigen pompoen uit voor Halloween. Natuurlijk stoppen wij ook bij één van de velden en laten Luna een pompoen uitzoeken.

San Francisco

Petaluma (californië), 9 oktober 2008

Vandaag hebben we een georganiseerde San Francisco tour gemaakt vanuit onze KOA campground. Op deze manier konden (van 9.00 tot 18.00 uur) de hele stad bezoeken zonder ons druk te hoeven maken over parkeren en welke metro of bus te nemen. San Francisco is de één na dichts bevolkste stad in de VS met zo'n 750.000 mensen op 122 km2.

De tour leidde ons via de Golden Gate Bridge, het Golden Gate Park (waar we een Chinese theetuin hebben bezocht), Chinatown en een blik op Alcatras naar een lunch bij de pier aan Fisherman's Wharf. De Golden Gate Bridge heeft de op 2 na grootste overspanning ter wereld en in de tijd dat hij gebouwd werd (1933-1937) was het de langste (2,7 km) en hoogste (227 m boven het water) hangbrug ter wereld. Natuurlijk hebben we ook een rit in een cable car (het enige rijdende National Monument) vanaf Noble Hill gemaakt. We hebben dus bijzonder veel gezien van San Francisco en met het schitterende weer van vandaag hadden we ook geen last van mist (dit is zeer uitzonderlijk). We hadden bijzonder veel geluk want we werden ook nog eens getrakteerd op laag overvliegende straaljagers die allerlei  stunts en formaties uitvoerden boven de stad. Dit waren 6 Navy Blue Angels straaljagers die aan het oefenen waren voor de vlootdagen van aankomend weekend. Het gaf een ongelooflijke herrie maar was wel erg gaaf en spectaculair!

We hebben genoten van de kleurrijke huizen in jaren 30 en Victoriaanse stijl. Dit gecombineerd met de ruim 40 heuvels in de stad volgde het ene prachtige uiticht het andere in snletreinvaart op.  Mede door het heuvelige karakter en de aardbeving gevoeligheid van de stad is er vergeleken met NY en Chicago maar weinig echte hoogbouw. Wij vonden San Francisco de aantrekkelijkste stad om te wonen (van de steden die we in de States hebben bezocht). Alleen de prijs is minder toegankelijk, een gemiddeld huis kost circa $ 700.000. Eén van de duurste woningen de wijk Pacific Heights bracht onlangs zelfs $32 miljoen op. Uiteraard werden we ook langs de woningen van wat beroemdheden geleid en langs het huis waar de film Mrs. Doubtfire was opgenomen. In diverse straten is ook het hippie verleden van de stad nog terug te vinden. Dit geeft een leuke en ontspannen sfeer aan de stad waardoor wij ons hier in ieder geval snel thuis zouden voelen. Voor de rest zouden we ons niet zo snel in Amerika vestigen. Alhoewel het ontzettend mooi en afwisselend is, missen we het kleine en knusse van Nederland.

 

If you're going to San Francisco (be sure to wear a flower in your hair)

Petaluma (Californië), 9 oktober 2008

Aankomen in San Francisco was een avontuur op zich. We kwamen via de Bay bridge aan bij het knooppunt rondom San Francisco. Met recht een knooppunt want we reden zelfs met de Tomtom verkeerd (domdom). Wat een prachtige manier om aan te komen zeg, over het water was de complete skyline al zichtbaar. Ook doemde de Golden Gate bridge uit de zeemist op, WOW!

Door het nemen van de verkeerde afslag reden we met onze enorme camper van bijna 7 meter direct het centrum van San Francisco in. Lachen zeg met al die heuvels in de stad (not!). We zagen het stadhuis, de opera, het theater, Transamerica Pyramide en Palace of Fine Arts aan ons voorbij glijden en werden links en rechts ingehaald. Maar gelukkig zijn we in Nederland wat gewend in het verkeer.

Na tevergeefs zoeken naar een campground rond het centrum besloten we het buiten San Francisco te zoeken. Via HWY 1 reden we naar San Francisco RV resort. Dit was weer een camping van kaliber parkeerterrein maar wel een met uitzicht op een super mooie zonsondergang (met Pelikaan) in de Oceaan. In de branding zagen we nog een paar zeehonden surfen. Helaas moesten we binnen eten want er lag ook een dode zeehond op het strand en die stonk verschrikkelijk. In het zwembad raakte we in gesprek met een Engels stel die met hun 2 kinderen van 2 en 4 jaar ook een wereldreis aan het maken waren. Erg leuk om mensen tegen te komen met dezelfde droom. Ze gingen zelfs ook naar de Cook Islands. Helaas kwamen zij pas aan als wij weer vertrokken want we hadden al wilde uitwisselingsplannen voor de kinderen...

Een versnellinkje lager van de woestijn via Sequoia national Park naar de kust...

Petaluma (Californië), 8 oktober 2008

Hier is weer een update van ons! Na bijna 1 week blogstilte hebben we weer een nieuw verhaal.

De lange autoritten door de woestijn hadden een redelijk depremirende werking op ons. We reden door een onherbergzaam gebied waarin 100 mijl verderop het vliegtuigje van Steve Fosset -de rijke avonturier- pas na een jaar gevonden werd. Op de, voornamelijk, dorre en onbewoonbare vlaktes, waaide er een harde wind (windkracht 7 á 8). Dat betekende dus flink opletten geblazen tijdens onze autorit. Gelukkig is California een gebied met verrassende contrasten. Naast de dorre woestijnen kent het ook besneeuwde bergtoppen en uitgestrekte wildernisgebieden. We gaan van de ene naar de andere belangrijkste stad in deze staat reizen: van San Francisco naar Los Angeles.

Vermoeid van het vele reizen en alle indrukken die we de afgelopen 2, maanden hebben opgedaan besluiten we om in ieder geval niet verder "omhoog" te reizen naar Yosemite National Park. In de plaats daarvan besluiten we om naar Sequoia National Park te gaan. Dit park ligt ongeveer op dezelfde hoogte als San Francisco waardoor we zo'n 500 mijl (800 kilometer) minder reizen. Even overwegen we ook om San Francisco over te slaan, maar we zijn bang dat we hier toch spijt van gaan krijgen...

De keuze voor Seqouia National Park is een schot in de roos. Sequoia NP was weer een lust voor het oog. De weg leidt via een schitterende klim van 17 mijl (24 km) van een smalle slingerde weg. Een klim van circa 300 feeth ( 900 meter) naar 7500 feeth (2300 meter). In het park vervolgen we onze weg naar Giant Forrest. Hier groeit het grootst aantal levende Sequoias. Deze imposante boom is de snelst groeiende boom op aarde, het grootst levende organisme (in volume) en met hun hoogte (311 feeth = 105 meter) ook nog de hoogste boom van de wereld. Uiteraard groeien ze  alleen in Amerika (waar alles het groots is) langs de westkust. Sommige Sequoia bomen worden 2000 jaar oud. Daarom worden ze ook wel mammoetbomen genoemd. Het is echt een fantastische ervaring om deze bomen in levende lijve te aanschouwen; zou echt wat voor jou zijn pa! Als klap op de vuurpijl zien we in het park ook nog 3 x een zwarte beer. Hier hadden we niet meer op gerekend na de Rockies...

Uitrusten in een oase

Pahrump (Nevada), 2 oktober 2008

Na gisteren lange tijd door woestijnachtig gebied te zijn gereden, zijn we neergestreken op een camping in Pahrump, dicht tegen de grens met Californië. En dit is niet zomaar een camping maar echt een oase in de woestijn! Voor ons de mooiste camping tot nu toe met geweldig buitenzwembad, grote fitnesszaal, sauna, stoombad, diverse bubbelbaden, mooie tropische beplanting en een ontzettend leuke plekken compleet met buitenkeuken en patio. Zodra we zijn aangesloten, gaan we daar lunchen en komen er direct enkele kolibris op bezoek. Voordat de dag om is, besluiten we om hier nog een dag te blijven. We zijn ondertusen toch wel een beetje vermoeid van alle indrukken dus een dagje rust kan geen kwaad. Bovendien is Luna helemaal blij met het zwembad en Daan met de fitnesszaal.

's Middags in het zwembad ziet Luna een vlinder voorbijvliegen en ze roept: "Kijk mam, een butterfly!" We zijn niet bezig met het aanleren van Engelse woordjes maar ze pikt zo nu en dan toch wat op. Naast 'hello', 'bye bye' en 'icecream' weet ze ook wat ze moet antwoorden op "What's your name?"

Vandaag hebben we even een kort bezoek gebracht aan Death Valley National Park want daar zitten we om de hoek. Death Valley is de plek met de hoogste gemiddelde temperatuur ter wereld. De hoogste temperatuur ooit gemeten was 57 graden (in de schaduw!) in 1913. Wij troffen het vandaag want het was bewolkt en dus maar 41 graden. Wat een dooie boel daar, weinig begroeiing maar de bergen zijn mooi van kleur en grillig gevormd. De zoutvlakte hebben van grote afstand gezien. Na even in de hitte te hebben rond gelopen zijn we snel weer terug gegaan naar onze oase voor een verfrissende duik.

Viva Las Vegas!

Pahrump (Nevada), 1 oktober 2008, (in de woestijn, zonnig rond de 35 graden Celcius en 96 Fahrenheit)

Dit stukje schrijf ik onder een grote hallogeen lamp met tjilpende krekels, grote rond kruipende kakkerlakken, een dikke pad en wat ander kruipend ongedierte. Voor de rest zit ik best lekker...

De rit via de Hoover Dam naar Las Vegas was weer een belevenis op zich. De Grand Canyon verlatend reden we eerst door heuvelachtig landschap met behoorlijk wat naaldbomen. Along the way werd de omgeving steeds ruiger maar vooral ook steeds droger. In het woestijnachtige gebied groeide niet veel naast reusachtige cactussen en af en toe een op Aronskelk lijkende bloem. Vlak voor we bij de Hoover dam kwamen, moesten we stoppen voor een uitgebreide politiecontrole: onze camper werd binnen en buiten geinspecteerd. Toen de politieagent Luna zag lachte hij en vroeg hij waar we vandaan kwamen. Toen we vertelden dat we uit Nederland kwamen, zei hij vervolgens "tot ziens" en konden we doorrijden.

Hoover Dam
De Hoover dam is een toeristisch spektakel op zich; een drukke bedoening van mensen die overal hun auto willen parkeren. Het was  daarom voor ons lastig om onze camper te parkeren. Dit moesten we zo'n eind van de dam af doen dat we een behoorlijk eind moesten lopen. Gezien de ziedende hitte was dit niet aantrekkelijk met Luna. Daarom zetten we Daan af en reed ik met Luna met de airco gekoelde camper een paar keer over de Hoover dam heen en weer. De Hoover dam voorziet een groot aantal mensen van energie (2047 megawatt). Daarnaast heeft de dam ook als functie dat de Colorado rivier niet grote delen van Californië, Nevada en Mexico met regelmaat onder water zetten. De dam werd gebouwd van 1931 tot 1935 en staat ook bekend als een Art deco bouwwerk.

Las vegas
We vervolgden onze weg vanaf de Hoover Dam naar Las Vegas. We waren inmiddels erg nieuwsgierig geworden naar deze sprookjesachtige stad. Zo'n 20 mijl voor Las Vegas zagen we een imposante skyeline opdoemen waarvan we ons afvroegen of het Las Vegas was. Vooral omdat onze Tomtom ons niet altijd even goed de weg wijst. Al snel bleek dat het toch onze bestemming zou zijn. Onze camping was onderdeel van een groot hotel (Circus Circus) op de Las vegas  Boulevard, oftwel de Strip. Dit is het hart van Las Vegas; een  bruisende  wereld van neon. Vanaf daar konden we dus 's avonds zo de lichtstad in lopen. De camping was groot en leek meer op een parkeerplaats. Maar de locatie was goed en er was ook een groot zwembad (ze zijn er weer!). Na uitgebreid in dit zwembad te hebben gelegen (niet verkeerd met 36 graden) gingen we tegen 17.00 uur op stap. Als eerste hebben we de bus gepakt naar de andere kant van de 6 km. lange Strip. Het was nog licht maar wel al tegen zonsondergang dus het licht viel mooi over de de prachtige hotels. Vooral het goudkleurige spiegelglas bij het Mandalay hotel viel erg op. We zijn de hele Strip terug gelopen naar de camping, ondertussen alle prachtige hotels passerend: het Luxor met z'n pyramide van Cheops en zijn Sphinx, New York New York (een aantal van de belangrijkste gebouwen van New York zijn hier op schaal nagebouwd en natuurlijk ontbrak het vrijheidsbeeld niet), Caesars palace, Venetian (met een namaak Plaza San Marco) en het Bellagio. Toen we bij dit laatste hotel aankwamen begon er net een waterballet met muziek en fonteinen dus dat hebben we mooi even meegepikt. Ook bij het verderop gelegen Treasure Island begon even later net het bekende gevecht tussen de twee piratenschepen. Misschien ken je dit wel van de film Miss Congeniality (2). Het was ondertussen al behoorlijk laat maar Luna wilde het graag zien, dus we zijn gebleven. Maar na de eerste kanonskogel, de mast die in tweeën brak en een uitslaande brand hield Luna het voor gezien en brulde ze dat ze naar huis wou. Gelukkig is 'huis' een rekbaar begrip en bedoelt ze hiermee de plek waar we slapen...

Doodmoe viel Luna bij thuiskomst direct in slaap, wij volgden kort daarna wat een stad!