Een geluk bij een ongeluk

Shoalhaven Heads, 30 januari 2009

Gisteren zijn we vanuit Sydney vertrokken en richting zuiden gereisd. Helaas moesten we hiervoor Sydney van noord naar zuid doorkruizen. Met rond de 4 miljoen inwoners begrijp je dat dit niet echt opschiet en een uur later hadden we dan ook maar 40 kilometer gereden. Nog iets meer dan 100 kilometer verderop zijn we neergestreken op een camping waar we de rest van de middag hebben doorgebracht met het bouwen van zandkastelen op het strand, het met een band ‘surfen’ in de golven en trucjes doen in het zwembad.

Vandaag wilden we verder rijden naar Batemans Bay maar deze  plannen moesten we al snel herzien. Vlak na de oprit vanaf onze  camping was namelijk een vrachtauto gekanteld dus we reden zo de file in. Gelukkig werden de auto’s die na ons kwamen omgeleid waardoor wij achteruit terug konden rijden en keren. En dat was een wijs besluit want de snelweg is uren afgesloten geweest voor verkeer. Aan een voorbijganger hebben we de weg gevraagd want ons navigatiesysteem bleef ons maar de hele tijd terug sturen naar de snelweg.

De route die we vandaag uiteindelijk hebben gereden liep via de bergen en was echt ontzettend mooi. Halverwege zijn we gestopt voor een treetop walk en de lunch. Uiteindelijk hebben we, alles bij elkaar, een paar uur gereden en zijn we maar een kilometer opgeschoten. Maar het was absoluut de moeite waard!

Sydney

Sydney, 28 januari 2009

Na een rustdag om bij te komen van Ozday, hebben we vandaag weer een bezoek gebracht aan Sydney. De grote vakantie is ondertussen afgelopen dus alle kinderen zijn weer naar school en iedereen is weer aan het werk. Dat was te merken in de stad want het was weer business as useal en dan val je als toerist extra op. Met de Hop on & Hop off bus werden we snel en efficient langs alle bezienswaardigheden geloodst. We zijn gestart bij het het schitterende Queen Victoria Building. De Franse modeontwerper Pierre Cardin vond dit het mooiste winkelcentrum ter wereld. Dit Neo Romaanse gebouw is van buiten zeer imposant en van binnen poepie chique.

Daarna zijn we verder gereden richting Sydney Opera House die we deze keer konden bewonderen met een strak blauwe lucht op de achtergrond. Het is een bijzonder karaktiristiek gebouw van buiten maar de binnenkant vonden we wat gedateerd (bruin hout uit de seventies). Helaas kon je het gebouw niet in dus we hebben ons beperkt tot het door ramen turen en naar binnen gluren. Vanaf het Sydney Opera House  zijn we naar de Botanische tuin gelopen waar we hebben geluncht.

Hierna hebben we Chinatown bezocht. Town is een beetje groot woord   voor de paar straten want meer was het niet maar het was toch wel sfeervol om doorheen te lopen. Na Chinatown zijn we doorgereden naar de Rocks. Deze oude sloppenwijk, waar straatbendes de dienst uitmaakten, is omgetoverd in een kleurrijk geheel met gezellige straatjes en mooie pandjes. Bij een van de vele restaurantjes zijn we neergestreken voor een drankje en een kaasplankje want het was ondertussen borreltijd!

Daarna was het weer tijd om naar de camping te gaan. Helaas was het spits en zat de bus barstensvol met de homo faber (de werkende mens) dus we moesten het eerste half uur staand doorbrengen. Dat hebben we natuurlijk wel over voor deze zwoegers.

Australia Day

Sydney, 26 januari 2009

Ondertussen zijn we precies een half jaar op reis dus tijd voor een feestje! En we treffen het want vandaag is de dag waarop Arthur Philip voet aan wal zette in de nieuwe kolonie. Deze nationale feestdag wordt ook wel Australia Day genoemd en vooral bij Sydney Harbour wordt dit feest uitvoerig gevierd, met onder meer optredens en ’s avonds wordt er vuurwerk afgestoken.

Vanaf onze camping zijn we met de bus naar het centrum van Sydney gereden, een rit van ongeveer 24 kilometer waar we 50 minten over hebben gedaan. Eenmaal in het centrum aangekomen werden verrast door de mooie, statige, oude (Europese stijl) gebouwen die werden afgewisseld met moderne wolkenkrabbers. Vooral het Queen Victoria Building vonden wij erg imposant. Onze eerste bestemming was Hyde park waar een grote verscheidenheid aan activiteiten was. Het park was afgeladen met mensen en overal waren er standjes met, vooral, eet- en drinkwaar. Aan de rand van dit park stond de St Mary’s Cathedral waar we een bezoek aan hebben gebracht. Het is de grootste (en volgens ons ook de mooiste) kathedraal van Austrailië. Ook Luna was met dit bezoek weer helemaal in haar nopje want ze is een ware Jezus fan geworden. Ook Annemaria (Maria) vindt ze erg interessant. Gelukkig gaat ze na onze terugkomst naar een RK-school! Na dit bezoek hebben we onder het genot van een hapje en een drankje een live optreden bijgewoond van een a capellakoor The Songcompany. Prachtig!

Hierna zijn we met de monorail naar Darling Harbour gereisd waar je een goed uitzicht had over de Skyline van Sydney. Door de grote  drukte stonden er voor alle activiteiten grote rijen waar wij natuurlijk niet zoveel trek in hadden. We hebben dus snel de ferry  gepakt naar Circular Quay van waar vandaan onze dinercruise zou vetrekken. Dit leek ons wel een leuk idee omdat Ozday wordt afgesloten met een spectaculair vuurwerk dat je vanaf het water perfect kan zien. Ware het niet dat het weer was omgeslagen waardoor de cruise in het water viel en we geen moer zagen van het vuurwerk. Erg jammer maar gelukkig hebben we ons tijdens de cruise wel vermaakt met andere Nederlandse wereldreizigers.

Down Under

De heerlijke vrolijke klanken van Australië!

Hunter Valley

Katoomba, 23 januari 2009

Gisteren zijn we naar Hunter Valley gereisd waar we na aankomst bij een winery hebben geluncht. Vanaf 1830 werden hier namelijk, op de vruchtbare vlakten bij de Hunter rivier, de eerste commerciële wijngaarden aangelegd.  Terug op de camping kwamen we oude bekenden tegen: de Deense familie die we bijna een maand geleden op de camping in Mission Beach en Airlie Beach hebben ontmoet. De rest van de avond hebben we gezellig bij zitten kletsen en hebben we reistips uitgewisseld.

Het eerste deel van de route vandaag liep door Hunter Valley heen met prachtige vergezichten over de wijngaarden. Het was wel een redelijk  hobbelige, 'unsealed' road maar echt de moeite waard. We hebben ook nog kunnen zien hoe de eerste druiven van het jaar geplukt werden. Toen we eenmaal weer op de grote weg zaten, hebben we een picknickplaats opgezocht om met onze nieuwe picknickset (die we bij de winery hadden gekocht) heerlijk te lunchen.

Eenmaal bij de Blue Mountains aangekomen, zijn we meteen naar een informatiecentrum geweest om te informeren naar campings. Er was één camping in Katoomba en hier was nog volop plek werd ons verteld. Toen we een uur later aankwamen op de camping, bleek het goed dat we hadden gebeld wat alles was ondertussen vol i.v.m. het lange weekend (maandag Australia Day). Ons plekje was gelukkig vrijgehouden dus we staan hier prima, toevallig tussen allemaal Nederlanders. Gelukkig voor Luna zijn er ook 5 Nederlandse kinderen bij! ‘s Avonds hebben we met deze twee families een schitterende wandeling gemaakt naar een waterval. Onderweg waren er meerdere mooie uitkijkpunten, waaronder één met uitzicht op de Three Sisters, de beroemdste symbolen van deze streek. Deze rotsformatie is het resultaat van erosie. Volgens de Aboriginallegende zijn het drie zusters, die door hun vader zijn opgesloten.

Blue Mountains

Katoomba, 24 januari 2009

Vandaag hebben we een rondrit gemaakt met een Trolley Tour waarbij je in- en uit kon stappen wanneer je wilde. Dus we konden de camper gewoon eens laten staan en toch de Blue Mountains uitkammen; heerlijk! Het landschap van de Blue Mountains vindt zijn oorsprong 250 miljoen jaar geleden. Toen afzettingsgesteenten erodeerden, ontstonden steile  kliffen en canyons. De bergen (met een hoogste punt van 1100 meter) danken hun naam aan de olie van de eucalyptusbomen, die een blauwe gloed achterlaat.

De eerste stop die we maakten was in het dorpje Leura. Dit dorpje staat bekend om zijn knusse winkelstraat met gebouwen uit de periode rond 1920 (Art-deco). Veel Engels aandoende winkels met, vanwege het toerisme, flinke prijzen. Na een Devonshire tea (met scones, jam en room) reden we met de bus verder naar de Leura cascades. Na een mooie wandelng langs deze watertrappen namen we een verkoelend voetenbad in het stromende water. De laatste stop die we maakten was bij de Echo Point. Vnaf hier zijn we naar de Three Sisters gelopen. Luna heeft de wandelingen opnieuw fantastisch vol gehouden!

Port Macquarie

Port Macquarie, 21 januari 2009

Gisteren zijn we via de kust verder naar het zuiden gereden en aangekomen in Port Macquarie. Deze havenplaats is in 1821 gebouwd  als strafkolonie. Vanwege het erg aangename kimaat is het geen straf om hier te zijn. Vandaag hebben we een bootje gehuurd en zijn we een halve dag gaan varen en...vissen! Uiteraard heeft Peter niks gevangen (wel een paar keer beet) maar Daan wist een echte joekel aan de haak te slaan en na een hevig gevecht in de boot te krijgen (overdreven visserslatijn ;->). Op de terugweg zagen we nog 3 dolfijnen dus het feest was weer compleet!

We hadden het plan opgevat om vanaf hier landinwaarts te rijden naar Tamworth, de countrymuziekstad van het land. Daar vindt op dit moment een tiendaags Country Music Festival plaats en we dachten daar even een kijkje te nemen. Nu blijkt het festival iets groter te zijn dan Westerpop of Parkpop (door Forbes in 2007 uitgeroepen tot de nr. 8 van de beste festivals in de wereld) , zijn de kaartjes erg duur en zouden we vooral gaan voor de sfeer (want country liefhebbers zijn we niet echt). Dit alles bij elkaar opgeteld en het feit meenemend dat er nergens in de buurt van Tamworth nog een slaapplaats over is, rijden we vanaf hier gewoon verder via de kust. Onze camping in Sydney hebben we wel alvast gereserveerd want daar zitten we met Australia Day (een soort koninginnedag) en dan is Sydney 'the place to be'!

Van Byron bay naar Coffs Harbour

Port Macquarie, 20 januari 2009

Eindelijk hebben we bericht over de schade aan onze camper in New Zeeland. Na 5 weken kon Apollo campers ons eindelijk vertellen hoeveel de schade bedroeg. We hebben vele malen contact gezocht met Apollo en iedere keer een ander verhaal aangehoord. We waren het ondertussen goed zat en hebben net zolang door gevraagd en gebeld totdat we de juiste persoon aan de lijn kregen. Die kon ons vertellen dat de schade slechts NZ$ 315 bedroeg (net iets meer dan €130). Als alles goed is, ontvangen we nu snel onze borg terug.

Op de camping in Byron Bay (16 en 17 januari) werden we getrakteerd op een koudefront met regen. Dit betekende overdag 22 graden en 's nachts 15 graden. Daan trok voor het eerst in Australië haar fleece-trui weer aan! Gelukkig was de (Big 4) camping voorzien van een binnenspeeltuin en een fitnesszaal en werd er elke avond een film vertoond dus we hebben ons weten te vermaken. Toen we eergisteren vertrokken naar het 190 kilometer verderop gelegen Coffs Harbour kwam er een zwerm van wel honderd witte Kakketoes voorbij; wat een waardig afscheid!

Aangekomen in Coffs Harbour vielen we met onze neus in de boter want deze camping was een van de beste van deze staat (New South  Wales). We werden verwelkomd door een paar kangoeroes en vogels. Deze camping barste vanwege de vakantietijd van de  activiteiten waar we dankbaar gebruik van hebben gemaakt. Dit betekende 's ochtends onze haren laten knippen, daarna een schilderij maken, 's avonds film kijken en de dag daarna Trike-rijden (een soort driewielmotor). Ondanks al die campingactiviteiten zijn we ook nog naar Pet Porpoise pool geweest waar ze een dolfijnen- en zeehondenshow hadden. Nadat Daan en Luna gekust waren door een Dolfijn, Peter dresseur had mogen spelen tijdens de show en we de pinquins hadden gevoerd, gingen we naar een heuse Dutch village. Vooral om onze Holland verlangens na 6 maanden wereldreizen een beetje te stillen. Het was een zelf geknutseld soort Madurodam met molens en oud Hollandse gebouwen. Helaas was de keuken net gesloten dus we waren te laat voor de bitterballen. In de winkel hebben we maar wat speculaasjes gekocht om ook de Hollandse honger te stillen. Waar we ook erg blij mee waren op deze camping was het feit dat we eindelijk weer eens onbeperkt internet hadden! Dus we hebben heerlijk een hele avond kunnen chatten met vrienden uit Nederland en zijn weer helemaal op de hoogte van alle nieuwtjes!

Waterpret

Miami (Australië), 15 januari 2009

Vandaag hebben we voornamelijk doorgebracht in en om het water. Hier aan de Gold Coast heb je veel pretparken en we hebben Luna er één uit laten kiezen om naar toe te gaan. Ze koos direct voor White Water World. Wij vonden het geheel een beetje tegenvallen maar het was Lunadag dus...

Bij veel attracties was de minimum lengte 120 cm en daarvoor komt ze net een paar centimeter tekort. En dat is eigenlijk maar goed ook want anders had één van ons mee gemoeten en het zag er allemaal erg spannend uit. Wij hebben ons beperkt tot de waterspeeltuinen, de glijbanen waar je met een band vanaf moest en het golfslagbad. Peter en Luna zijn ook nog in de Hydro Coaster geweest. Voor een ritje van een halve minuut moesten ze 3 kwartier in de rij staan (het was nogal druk ja!) .

Na terugkomst op de camping hebben we nog even verder gespeeld in de zee. Luna vroeg zich af waarom de golven er niet mee ophielden (zoals in het golfslagbad). Het is hier een echt surfers- en strandparadijs. De Gold Coast kan je qua populariteit vergelijken met de Costa Brava. Het is hier dan ook ouderwets druk, we hebben zelfs een file gezien!

Gold Coast

Miami, 14 januari 2009

Vanochtend zijn we een uurtje naar het zuiden gereden voor onze volgende camping, dit keer aan de Gold Coast. Deze beroemde kust strekt zich over een lengte van 75 km. uit ten zuiden van Brisbane met 42 km. aan gouden zandstranden. Omdat dit een erg populair gebied is hebben we voor de zekerheid ons plekje op de camping alvast gereserveerd. Over het weer hebben we ondertussen niet te klagen want het is aardig bijgetrokken en met temperaturen rond de 27 graden en een lekker briesje is het goed uit te houden. In Cairns is dat wel anders want daar woedt een ware cycloon. Gisteren is daar in één ochtend 250 mm. regen gevallen en grote delen staan dan ook blank.

Nadat we ons hadden geinstalleerd op de camping hebben we de bus genomen naar het iets verderop gelegen stadje Surfers Paradise, het  brandpunt van de Gold Coast. Dat wil zeggen geweldige golven, eindeloze brede stranden en een legio aan wolkenkrabbers. Toen wij een kijkje namen op het strand werd net omgeroepen dat er kwallen waren en dat je dus beter niet het water in kon gaan. Het waren geen gevaarlijke kwallen, maar toch... Overigens is een paar dagen geleden niet ver hier vandaan een surfer aangevallen door een haai. Maar niet gevreesd, surfers gaan wat verder de zee op en lijken vanuit het perspectief van de haai net een zeehond.

Wij hebben 's avonds na het eten nog even golventikkertje gespeeld in de branding op het strand waar de camping aan zit. Vanaf dit strand  blijken we overigens een mooi uitzicht te hebben over de Skyline van Surfers Paradise. Luna zat eerst te piepen dat ze zand aan haar poezelige voetjes zou krijgen maar als snel moest alle kleding uit en riep ze, terwijl zo over het strand stuiterde, "leuk hè, in de zee spelen!". Zo voelt dus 100% vrijheid.

Brisbane

Brisbane, 13 januari 2009

Gisteren zijn we, na een korte autorit, in Brisbane aangekomen waar we meteen naar een kantoor van Britz zijn gereden. Hier bleken we niet de enige te zijn die terugkwamen met een voertuig dat niet helemaal werkte zoals het hoorde. Gelukkig verliep alles redelijk vlot en konden we 2 uur later weer op pad, was ons toilet en gasfornuis vervangen en lekte geen van beiden meer. Dit was wel nadat we zelf aan hadden moeten tonen dat er een gaslek was want ze zeiden in eerste instantie dat er niks aan de hand was. Maar goed, 2 uur verder en één dag huur terug ter compensatie (hier hebben we uiteraard wel zelf om moeten vragen) konden we weer op pad.

Vandaag hebben we een bezoek gebracht aan de stad. Brisbane is de hoofdstad van Queensland en met bijna 1,5 miljoen inwoners de op twee na grootste stad van Australië, na Sydney en Melbourne. Brisbane ligt aan de Brisbane River en is een hele relaxte en toegankelijke stad waar de wolkenkrabbers worden afgewisseld met oude gebouwen. Je  kan alles goed belopen maar wij hebben gebruik gemaakt van de (gratis) cityloop. Bij de City Hall hebben we het Brisbane museum bezocht waar vooral de tentoonstelling over glasblazen erg leuk was. Ook zijn we met een hele oude lift omhoog gegaan naar de 92 meter hoge toren van waaraf we een panoramisch uitzicht over de stad hadden.

Daarnaast hebben we meerdere kerken van binnen bekeken. Luna heeft de laatste tijd erg veel interesse in de verhalen over Jezus en is helemaal in haar nopjes als we een kerk bezoeken. Na een bezoek aan de Anzac Square (het oorlogsmonument van Brisbane) waar de eeuwige vlam brandt in een cenotaaf in Griekse stijl, zijn we met de ferry naar de Southbank gegaan. De zuidoever van de Brisbane River bood plaats aan de Expo '88 en is daarna omgevormd tot een 16 ha groot park, met onder meer regenwoud, een lagune en zandstrand, restaurant's en een reuzenrad. Na een rondrit in de laatste hebben we wat tijd doorgebracht bij de lagune voor de ferry en bus ons weer afleverden bij de camping. Daar heeft Luna nog even gespeeld met de buurkinderen. Je merkt dat ze steeds beter en meer Engels gaat spreken en begrijpen.

Australian Zoo

Glass House Mountains, 11 januari 2009

Gister zijn we van Noosa via  de Blackall Mountain Range naar Glass House Mountains gereden. Het is een gebied met leuke "koektrommel"dorpjes (typisch Engels ogende dorpjes met mooi aangelegde tuinen) en winkeltjes. De rit van Mapleton naar Maleny is ontzettend mooi. We hebben een stop gemaakt in het kunstzinnige Montville waar het naast lekker lunchen ook buitengewoon leuk shoppen is. We lopen zonder dat we er erg in hebben 3 uur rond in dit knusse dorp.

Vandaag zijn we -van openings- tot sluitingtijd- naar de Australian Zoo geweest, home of the crocodile hunter (je weet wel, Steve Irwin van de really dangerous creatures). En die zitten hier ook (die really dangerous creatures) want 3 dagen geleden was nog op het nieuws dat een medewerker van de Zoo op de IC lag omdat hij was gebeten dor de bruine slang (King Brown).

Het is een erg mooie Zoo waar ze echt hart voor de dieren hebben. Alles is ruim opgezet en goed onderhouden en alle dieren zien er helemaal blij en goed verzorgd uit. Er lopen ontzettend veel medewerkers rond waardoor er voor elk dier een stukje persoonlijke aandacht is. We hebben verzorgers gezien die bij de tijgers en de Tasmanian Devils in het verblijf zaten. Andere dieren (zoals de wombats en de dingos) werden meegenomen voor een wandeling door de dierentuin. Heel bijzonder allemaal! Ook liepen ze rond met kleine krokodillen en slangen die je aan kon raken en 2 keer per dag werden de olifanten gevoerd door de  bezoekers. Luna heeft ook een stukje watermeloen gegeven maar liet hem van schrik vallen toen de olifant hem wilde pakken. Voor zo'n klein meisje is zo'n olifant wel héél erg groot!

Midden in de dierentuin staat een groot stadion waar 2x per dag een show wordt gegegen. We troffen het want Terry, de vrouw van Steve Irwin, deed mee in de show. Het was een erg leuke en indrukwekkende show waarin olifanten, slangen, vogels en natuurlijk ook de krokodillen voorbij kwamen. Als toetje kon Luna nog even in de speeltuin van de dierentuin ravotten en trof daar de kinderen van Steve Irwin (Bindi en Robert) aan.

Noosa

Noosa, 9 januari 2009

Gisteren zijn we in de stromende regen aangekomen in Noosa. Ja, ook hier is het koud; zo'n 21 graden. Het scheelt echter altijd nog tussen de 30 à 35 graden met Nederland want daar is het echt freezing. De rest van de dag is het eigenlijk blijven regenen dus we hebben hoofdzakelijk binnen gezeten. Ook Emily, Bradley en hun ouders (uit Adelaide) zijn naar deze camping gereisd dus de kinderen zaten soms in onze camper en dan weer in hun caravan.

De volgende ochtend is het droog maar nog wel grijs en besluiten we om Noosa te verkennen. Noosa is een hippe plaats omringd door nationale parken en met mooie stranden. In dit plaatsje is de een na duurste winkelstraat (Hastingstreet) van Australië te vinden. Een goede reden om daar eens op z'n Nederlands door heen te lopen (kijken, kijken en niet kopen). Of toch wel, Daan loopt tegen haar zeer gewilde nieuwe Birkenstocks aan. Het is vanwege de Australische vakantieperiode een drukte van jewelste en we moeten voor het eerst betaald parkeren! Na een lekkere lunch zijn we nog even op het strand gaan zitten. Je zag veel surfborden bij de kinderen en de serieuze planken bij de surfdudes; een leuk gezicht allemaal. De pret duurde maar kort want er kwam weer wat regen aan.

Fraser Island

Hervey Bay, 7 januari 2009

Twee dagen geleden zijn we in Hervey Bay aangekomen. Vanaf hier wilden we een dagtocht maken naar Fraser Island maar omdat alles al was volgeboekt voor dinsdag, hebben we er ook hier een dagje aan vastgeplakt. Gisteren hebben we Hervey Bay verkend met de fiets.  Het fietspad loopt langs de kust en er stond een stevige wind dus dit zorgde voor wat verkoeling. Na deze fietstocht van circa 30 kilometer hadden we wel last van zadelpijn!

Vandaag zijn we naar Fraser Island geweest, het grootste zandeiland ter wereld (sinds 1993 op Unesco World Heritage lijst). Om 07:05 werden we opgehaald van de camping om vervolgens naar River Heads te rijden waar de veerboot op ons lag te wachten die ons naar de overkant zou brengen. Fraser Island is 140 km lang en 25 km breed en je vindt er heuvels en valleien met regenwoud en meren. Wij zijn eerst naar Central Station gegaan. Dit was het middelpunt van de houtindustrie op het eiland en is nu het beginpunt van onze mooie wandelingen. Na een snelle stop bij Eli Creek (per uur stromen hier ontelbare liters water in de branding) zijn we over 75 mile beach gereden waar de Maheno -een scheepswrak- ligt. 75 Mile beach is eigenlijk maar 58 mile lang maar wel een echte snelweg, compleet met snelheidscontroles. De zee hier fungeert als kraamkamer voor alle denkbare haaien dus zwemmen wordt niet aangemoedigd en zelfs afgeraden. Daarna hebben we The Cathedrals bezocht (dit zijn opvallende roodachtige zandrotsen) om na de lunch te eindigen bij Lake McKenzie waar we het strand deelden met een dingo. Uiteindelijk werden we 12 uur na vertrek weer afgeleverd voor de camping. Het was een leuke dag maar het was wel jammer dat je door het hoge reistempo weinig tijd had om alles te bekijken. Voor Luna was het erg leuk dat er meerdere kinderen mee waren met wie het goed klikte, waaonder Emily die ook bij ons op de camping staat.

Mon Repos National Park

Mon Repos, 5 januari 2009

Na 2 dagen rustig aan te hebben gedaan in Bundaberg (boodschappen, bioscoop, zwemmen) zijn we gisterochtend naar het 15 km. verderop gelegen Mon Repos National Park gereden. Gelukkig was er nog plek op de camping want 's avonds zouden we hier schildpadden gaan kijken. De camping zit direct aan het strand en we konden hier eindelijk in zee zwemmen! Er was een strandwacht en (voor zover we weten) geen kwallen of haaien. Alleen een zeer sterke stroming dus we zijn in de branding gebleven. Daarna hebben we, van alle schelpen die we hadden verzameld, een mooie ketting gemaakt en Luna heeft in haar dagboek gewerkt. Met dit idee kwam ze een paar dagen geleden zelf dus we hebben meteen een blok gekocht waar ze tekeningen in kan maken, foto's kan plakken en plaatsjes uit folders kan knippen & plakken.

Rond kwart over zes gingen we richting het informatiecentrum om onder begeleiding van een ranger met een groep van 70 mensen schildpadden te gaan kijken. Er waren in totaal 5 groepen en wij waren ingedeeld in groep 3. Terwijl we zaten te wachten, hield een groep van onderzoekers het strand in de gaten. Als ze op het strand een schildpad in het oog kregen -of een nest met jonkies dat uitkwam- werden wij gemobiliseerd. Ondertussen werden wij vermaakt in een amfitheater met foto's, films en info over de schildpadden. Iets over 8-en was groep één aan de beurt; er was een schildpad gesignaleerd! Tegen dat tijdstip had Luna al meerdere malen gevraagd waarom we zo lang moesten wachten. Toen wisten we nog niet dat we uiteindelijk nog 3 uur moesten wachten voor wij eindelijk aan de beurt waren! Mede doordat Luna zo vastbesloten was om schildpadden te zien en omdat zij het goed volhield, hebben we in totaal dus bijna 5 uur gewacht. Maar het vele wachten was absoluut de moeite waard.

Op het strand aangekomen, moesten we nog even wachten tot de Karetschildpad (loggerhead) een stuk of 30 eieren had gelegd. Was dit eenmaal gebeurt, dan zou ze zich niet meer laten afschrikken en terugtrekken als er een stuk of 70 mensen om haar heen kwamen staan. Omdat de plek waar ze haar nest had gemaakt in de buurt lag van andere nesten konden we niet rondom staan en werden eerst de kinderen meegenomen voor een goede plek. Terwijl andere ouders hun kinderen vertelden dat ze naar de gids moesten luisteren, vertelden wij Luna dat ze gewoon moest doen wat alle andere kinderen deden.

Toen wij uiteindelijk ook naar de schildpad mochten, bleek dat Luna de beste plek had: ze lag languit, recht achter de schildpad en kon prima zien hoe alle eieren werden gelegd. In totaal heeft het vrouwtje (met een lengte van 99 cm!) 133 eieren gelegd. De eieren hebben het uiterlijk van een pingponbal en zijn, in tegensteling tot het kippenei, niet helemaal hard. Van alle 1000 eieren die worden gelegd is er uiteindelijk maar één die ook volwassen wordt en voor nageslacht zorgt. Terwijl de schildpad nog druk aan het leggen was, werd ze uitgebreid onderzocht door de wetenschappers en werden alle gegevens doorgebeld.

Nadat de schilpad haar nest weer onder het zand had bedolven, hebben we haar naar de zee begeleidt. In de tussentijd is er een nieuw nest gegraven want de plek waar ze had gelegd was niet hoog genoeg in de duinen. Luna heeft een handje geholpen met het graven. Daarna werden alle eieren uit het oorspronkelijke nest gehaald om ze over te brengen naar het nieuwe nest. Luna heeft ook 2 eieren gedragen en vond dat, net als wij, natuurlijk helemaal geweldig.

In 2009 naar 1770

Bundaberg, 2 januari 2009

Na een paar bloedhete dagen in Rockhampton, zijn we gisterochtend naar het plaatsje 'Town of 1770' richting kust gereden. Town of 1770 heette voorheen Round Hill maar is in 1936 omgedoopt ter herinnering aan James Cook die hier op 24 mei 1770 arriveerde. Dit was de tweede plaats in Australië waar hij aan land kwam en de eerste in Queensland. In Town of 1770 was het een paar graden koeler dan in Rockhampton en er stond een verkoelende zeebries dus we konden voor de afwisseling weer eens buiten zitten. Eenmaal op de camping bereikte ons het heugelijke nieuws dat Marije is bevallen van een zoon met de naam Melle! Het leven in Nederland gaat gewoon door...

In Town of 1770 hadden we een nieuwjaarsduik kunnen nemen want je kan hier in de zee zwemmen omdat er geen kwallen zijn. Gelukkig hebben we afgezien van de nieuwjaarsduik want vanochtend lazen we in de krant dat het strand 2 uur afgesloten is geweest omdat er toch kwallen waren gesignaleerd. Drie mensen zijn zelfs gebeten en afgevoerd naar het ziekenhuis van Bundaberg (120 km. verderop). Op dit moment zitten we (in de stromende regen) op een camping in Bundaberg. Bundaberg staat vooral bekend om de rum die hier wordt gemaakt. Maar wij komen hier voor de schildpadkolonie bij Mon Repos Beach. Karetschildpadden en andere soorten leggen hun eieren tussen november en februari. In januari komen de eerste eieren uit en kruipen de kleine dieren over het zandstrand naar de oceaan. Als we geluk hebben, kunnen we dus beiden zien. Doordat bezoekers alleen onder toezicht mogen kijken, wordt de rust van de schildpadden niet verstoord. En er zijn nogal wat bezoekers want de komende 2 avonden zaten al helemaal volgeboekt. Wij blijven dus voorlopig nog in Bundaberg, in ieder geval 3 nachten.