Mon Repos National Park

Mon Repos, 5 januari 2009

Na 2 dagen rustig aan te hebben gedaan in Bundaberg (boodschappen, bioscoop, zwemmen) zijn we gisterochtend naar het 15 km. verderop gelegen Mon Repos National Park gereden. Gelukkig was er nog plek op de camping want 's avonds zouden we hier schildpadden gaan kijken. De camping zit direct aan het strand en we konden hier eindelijk in zee zwemmen! Er was een strandwacht en (voor zover we weten) geen kwallen of haaien. Alleen een zeer sterke stroming dus we zijn in de branding gebleven. Daarna hebben we, van alle schelpen die we hadden verzameld, een mooie ketting gemaakt en Luna heeft in haar dagboek gewerkt. Met dit idee kwam ze een paar dagen geleden zelf dus we hebben meteen een blok gekocht waar ze tekeningen in kan maken, foto's kan plakken en plaatsjes uit folders kan knippen & plakken.

Rond kwart over zes gingen we richting het informatiecentrum om onder begeleiding van een ranger met een groep van 70 mensen schildpadden te gaan kijken. Er waren in totaal 5 groepen en wij waren ingedeeld in groep 3. Terwijl we zaten te wachten, hield een groep van onderzoekers het strand in de gaten. Als ze op het strand een schildpad in het oog kregen -of een nest met jonkies dat uitkwam- werden wij gemobiliseerd. Ondertussen werden wij vermaakt in een amfitheater met foto's, films en info over de schildpadden. Iets over 8-en was groep één aan de beurt; er was een schildpad gesignaleerd! Tegen dat tijdstip had Luna al meerdere malen gevraagd waarom we zo lang moesten wachten. Toen wisten we nog niet dat we uiteindelijk nog 3 uur moesten wachten voor wij eindelijk aan de beurt waren! Mede doordat Luna zo vastbesloten was om schildpadden te zien en omdat zij het goed volhield, hebben we in totaal dus bijna 5 uur gewacht. Maar het vele wachten was absoluut de moeite waard.

Op het strand aangekomen, moesten we nog even wachten tot de Karetschildpad (loggerhead) een stuk of 30 eieren had gelegd. Was dit eenmaal gebeurt, dan zou ze zich niet meer laten afschrikken en terugtrekken als er een stuk of 70 mensen om haar heen kwamen staan. Omdat de plek waar ze haar nest had gemaakt in de buurt lag van andere nesten konden we niet rondom staan en werden eerst de kinderen meegenomen voor een goede plek. Terwijl andere ouders hun kinderen vertelden dat ze naar de gids moesten luisteren, vertelden wij Luna dat ze gewoon moest doen wat alle andere kinderen deden.

Toen wij uiteindelijk ook naar de schildpad mochten, bleek dat Luna de beste plek had: ze lag languit, recht achter de schildpad en kon prima zien hoe alle eieren werden gelegd. In totaal heeft het vrouwtje (met een lengte van 99 cm!) 133 eieren gelegd. De eieren hebben het uiterlijk van een pingponbal en zijn, in tegensteling tot het kippenei, niet helemaal hard. Van alle 1000 eieren die worden gelegd is er uiteindelijk maar één die ook volwassen wordt en voor nageslacht zorgt. Terwijl de schildpad nog druk aan het leggen was, werd ze uitgebreid onderzocht door de wetenschappers en werden alle gegevens doorgebeld.

Nadat de schilpad haar nest weer onder het zand had bedolven, hebben we haar naar de zee begeleidt. In de tussentijd is er een nieuw nest gegraven want de plek waar ze had gelegd was niet hoog genoeg in de duinen. Luna heeft een handje geholpen met het graven. Daarna werden alle eieren uit het oorspronkelijke nest gehaald om ze over te brengen naar het nieuwe nest. Luna heeft ook 2 eieren gedragen en vond dat, net als wij, natuurlijk helemaal geweldig.