Chicago

Lena, 5 september 2008

Eergisteren zijn we naar de 'Indiana Dunes National Lakeshore' gereden om daar 2 nachten te overnachten. In dit geval betekent dat echt kamperen zonder electriciteit, water en aansluiting op het riool. Dit betekent dus ook zorgen dat alles is opgeladen (accu), gevuld (water) en geleegd voor we hier naar toe gaan. Bij de Indiana Dunes (6070 ha) vind je één van de meest diverse ecosystemen van het land. Het ligt een 1 uur rijden van het centrum van Chicago aan de 40 km lange kust van Lake Michigan.

Na aankomst zijn we naar Mount Baldy gereden, de grootste bewegende zandduin in de national lakeshore. Het lopen over en naar beneden rennen vanaf de duinen was een ontzettend leuke ervaring en het was een verrassend leuke wandeling door het bos en de duinen.

Gisteren hebben we een bezoek gebracht aan Chicago. We hebben de trein genomen tegenover het park. Normaal gesproken stopt de trein daar niet maar als je op een knop drukt, gaat er een lamp branden en weet de machinist dat iemand mee wil met de trein. Bijna hadden we de trein nog gemist (en hij gaat maar 1 x per 2 uur) omdat we niet direct in de gaten hadden dat we in een andere tijdzone waren beland. Het verschil met Nederland is nu 7 i.p.v. 6 uur .

Chicago is een uitgestrekte metropool waar veel van de bezienswaardigheden in het centrum liggen wat de groene stad een paradijs voor wandelaars maakt. Behalve gisteren vanwege de (hele dag durende) stortregen. Met een temperatuur die de 20 graden niet haalde, hebben we noodgedwongen  de toeristische trolley met beslagen ramen genomen. Dus we zagen nog niks, maar ja...we zaten wel droog. Tussendoor uitstappen had ook weinig zin want alles was gesloten: de Navy Pier (915 m. lang en 120 m. breed; na de bouw in 1916 de grootste ter wereld) vanwege het slechte weer, het aquarium vanwege 3 dagen onderhoud en de Sears Tower (met 442 meter één van de hoogste gebouwen ter wereld) kon je wel in, maar je kon alleen niks zien doordat de bovenkant in de laaghangende bewolking zat. Dankzij de gids weten we wel dat we door Gotham City zijn gereden. Hier is 3 maanden lang gefilmd voor Batman, the Dark Knight. Bar Eck, een leuk nieuwtje: de film Chicago is overigens opgenomen in Toronto omdat dit veel goedkoper was.

Voor Rutger (en andere meelezende architecten...) is Chigago bij mooi weer ook een lust voor het oog. De stad is volgepropt met adembenemende bouwwerken, niet alleen wolkenkrabbers in pure art-decostijl, maar ook veel nieuwbouw. De skeleton, de basis voor de constructie van wolkenkrabbers is ook hier ontwikkeld. In één gebouw zijn 2 soorten constructies verwerkt; de skeleton en constructie via de binnen- en buitenmuren. Dit omdat ze de skeleton in eerste instantie niet geheel vertrouwden. De start voor het bouwen van de hoogste wolkenkrabber van de wereld is gestart; the Chigago Spire wordt 610 meter hoog met 150 verdiepingen. Ook die vervelende grote ego Donald Trump levert volgend jaar zijn gebouw van 415 meter met 92 verdiepingen op. Chicago wil graag het Mekka van de architectuur blijven en wil dit ook laten zien.

Wat erg leuk was, was ons bezoek aan het cultural center; een ontzettend mooi gebouw met een tentoonstelling over Marilyn Monroe. Luna wilde deze tentoonstelling tot 2 x toe bezoeken en raakt nog steeds niet uitgepraat over Marilyn. Bij haar bed heeft ze foto's hangen die ze heeft uitgeknipt uit het boekje van de tentoonstelling.