Met vertraging van noord naar zuid

12 november 2008, Nelson

Vandaag zijn we met de Interislanderferry van Wellington (Noordereiland) naar Picton (Zuidereiland) gevaren. De boot was iets kleiner dan de TESO (van Den Helder naar Texel) zonder meeuwen maar met bioscoop en speeltuin voor de kids. Met ruim een uur vertraging vertrokken we rond het middaguur. De overtocht duurde zo'n 3 uur en gelukkig hadden we mooi, rustig en helder weer.  Vooral voor de chronisch zeezieken onder ons was dit erg prettig. Met name het laatste deel van de boottocht door het Marlborough Sounds Maritime Parc was prachtig. Donkergroene zee, mooie -uit de zee opdoemende- rotsformaties en groen begroeide heuvels was wat we voorgeschoteld kregen.

Onderweg hebben we nog allerhande tips gekregen van andere wereldreizigers. Andreas & Gudrun uit Duitsland hebben 6 maanden met hun 5-jarige dochter Lia de wereld rondgereisd. Zij reizen in tegenovergestelde richting van ons en zitten nu op het eind van hun reis dus zij konden ons goed adviseren over Australië en Zuid-Afrika.

Op het zuidereiland aangekomen, besluiten we om direct naar Picton te rijden. Een ritje van 1,5 uur dus goed haalbaar. Behalve als je net te weinig diesel hebt om het eindpunt te bereiken en het tankstation dat je onderweg tegenkomt tot nader order gesloten is. Gelukkig hebben we een navigatiesysteem dus we zoeken snel een ander tankstation. Via allerlei hobbelwegen komen we in the middle of nowhere aan waar natuurlijk in de verste verte geen tankstation te bekennen is. Klinkt herkenbaar ja, want dit verhaal hebben we ook al een keer in onze Amerika-blog geschreven. Toen bereikten we echter nog net op tijd een ander tankstation en dat is deze keer niet gelukt. Het heeft er even om gespannen maar de laatste 10 kilometer ging bergop en dat was echt te veel gevraagd. Dus daar stonden we dan langs de kant van de weg... Gelukkig kregen we snel een lift van bijzonder behulpzame mensen uit Christchurch. Terwijl Daan en Luna een spelletje memory speelden in de camper en bloemetjes plukten in de berm, werd Peter naar het dichtsbijzijnde tankstation gereden en ook weer terug gebracht door dezelfde mensen. Onderweg natuurlijk gezellig zitten kletsen met de mensen die, hoe toevallig, ook de oom van Peter uit Christchurch kennen (er wonen maar 350.00 mensen, dus ja...).