Island time

Phillip Island, 9 februari 2009

In Melbourne was het gisteren de heetste februaridag sinds 150 jaar. Alhoewel het hier iets koeler was, was het nog steeds wel heet met een toptemperatuur van 41,9 in de schaduw. Reden genoeg om niet veel meer te doen dan verkoeling zoeken in het binnenzwembad. Het strand was ook geen optie want er stond zo’n harde wind dat je helemaal gezandstraald werd. Gelukkig was de luchtvochtigheid slechts 10% dus het was ondanks de hoge temperatuur toch best goed uit te houden.

Terwijl wij onze best deden om verkoeling te zoeken, proberen duizenden brandweerlieden, strijdkrachten en vrijwilligers de ongeveer 400 branden te blussen die hier, in het zuidoosten van Australië, woeden. Dit gebied wordt momenteel geteisterd door de hevigste bosbranden in decennia. Door de extreem hoge temperaturen en de harde wind wordt het vuur in de kurkdroge natuur aangewakkerd en zijn er al tientallen mensen omgekomen. Gisteravond begon het gelukkig te regenen en ook een groot deel van de ochtend heeft het nog geregend. De temperatuur is drastisch gezakt naar 17 graden.

Nadat het was gestopt met regenen, hebben we een wandeling gemaakt bij de Nobbies, een groep rotsen aan de zuidwestkant van het eiland. Een deel van de route was afgesloten omdat er honderden vogels aan het broeden zijn. We hebben dan ook meerdere meeuwenjongen gezien. Na een bezoek aan een winery en het verorberen van een pizza zijn we weer naar de camping gegaan waar we nu toch echt een route uit moeten gaan stippelen voor de komende 4 dagen. Vrijdag moeten we onze camper namelijk weer inleveren. Na 5 maanden leven in een camper gaan we deze nu verruilen voor B&B en huisjes.

Omdat Australië voor ons op zijn eind begint te lopen, gaan we ons steeds meer beseffen dat we ook de finale in gaan van ons grote avontuur. Wij genieten nog ieder moment van onze vrijheid. Dat zal straks zeker even anders zijn als we weer in het gareel moeten. In ieder geval weten we al bijna niet meer wat stress is. Wat meewerkt is dat Australië een layback land is, wat in onze ogen soms kan omslaan in onverschilligheid. Ook voor Luna zal het straks een grote omschakeling zijn. Niet meer altijd zo dichtbij papa en mama, een grote (eigen) kamer met heel veel speelgoed, kinderen die weer Nederlands spreken, 5 dagen naar school en het koele klimaat. Vandaag was het 17 graden en ze wilde haar trui aan met daar overheen haar fleece jack. Ze wordt al een echte Aussie!