Cape Hillsborough National Park

Cape Hillsborough, 27 december 2008

Gisteren, tweede kerstdag, hadden we het plan om via Mackay naar Eungella National Park te rijden. Toen we in Mackay aankwamen en naar een informatiecentrum gingen, kwamen we erachter dat we onderweg al langs Cape Hillsborough National Park waren gereden. De afslag hier naartoe stond niet duidelijk aangegeven, waardoor we deze hebben gemist. Omdat we ook graag een bezoek wilden brengen aan dit park hebben we besloten om toch maar weer even 45 kilometer terug te rijden. Voordat we dit gingen doen hebben we een bezoek gebracht aan de plaatselijke lagoon/waterspeeltuin. De aanwezigheid van deze prachtige waterparken, compenseren het feit dat je de zee niet in kan in grote mate.

De beslissing om weer terug te rijden, was een goede want we zitten hier in een mooie bossige omgeving op een camping midden tussen de Aussies. Dit park staat vooral bekend vanwege de kangoeroes. Nu hadden we deze al veelal dood langs de weg zien liggen maar om ze in de vrije natuur rond te zien huppen is toch veel leuker. Op het einde van de middag zagen we de eerste kangoeroes in het park. Er waren meerdere kangoeroes met babies in de buidel wat natuurlijk een erg schattig gezicht is.

's Avonds voor het slapen gaan, vroeg Luna of we haar tand uit de mond wilden trekken. Hij zat al een week los maar stond sinds die ochtend helemaal horizontaal in haar mond. Het kostte dus niet veel moeite om hem eruit te halen. Dat is al weer de tweede tand sinds ons vertrek maar wel de eerste die we kunnen bewaren. Luna wilde dat we een briefje voor de tandenfee neer gingen leggen om te vragen of ze haar tand naar opa & oma wilde brengen. "Het is wel ver vliegen maar dat geeft niet want ze heeft toch vleugels".

Vanochtend werden we iets na zessen wakker en zijn wij direct naar het strand gegaan want we hadden gehoord dat hier de kangoeroes op dit tijdstip ook rondlopen. Terwijl Luna nog op één oor lag, hebben wij een fotosessie van 4 kangoeroes (+ 1 baby) gemaakt. Toen Peter vervolgens naar de douche liep, zag hij een grote kookaburra. Deze vogel staat erom bekend dat hij klinkt als een lachende baby.

Ondertusen is het iets na zevenen en terwijl Luna nog steeds lekker ligt te slapen, zitten wij met een bakkie koffie onze blog te schrijven terwijl in de boom naast ons een tiental zwarte kaketoes landen. Als je deze vogels tekeer hoort gaan, dan begrijp je meteen waar het woord lawaaipapegaai vandaan komt. Kortom, het blijft genieten in dit wonderlijke en natuurrijke land.