Heimwee en zeuren

Vandaag zitten we een beetje vast aan de omgeving van ons hotel. Er is niet heel veel te doen en we willen ook niet belachelijk veel geld uitgeven aan activiteiten die we mogelijk met de georganiseerde rondreis ook gaan doen. Het is een beetje jammer dat er voor Luna niet veel te doen is. Het hotel is "sjiek" en duur opgezet. Jammer voor zo'n sjiek hotel dat:

• het bijzonder luidruchig is;
• de prijzen van het restaurant en terras buiten proporties zijn ($ 6 voor een glaasje wijn);
• ze geheimzinnig doen over de prijzen en als ze al worden gecommuniceerd is dit weer zonder de 20% BTW;
• een taxi naar het centrum van San José geregeld door het hotel 2 keer zoveel kost als op de terugweg;
• er op dit moment al 2 uur lang op ons dak getimmerd wordt (als dit nog langer doorgaat, gaan we een andere kamer eisen);
• het op dit moment regent en met 24 graden niet veel warmer is dan in Nederland (okay, okay, hier kan het hotel niet zo veel aan doen).

Hierdoor worden wij en Luna een beetje lamlendig. Luna mist Tommie (we hebben wel een foto bij ons maar ze wil hem kunnen aaien) en wil terug naar Delft. Om het moreel een beetje hoog te houden, hebben we een uitstapje gemaakt naar de plaatselijke Mc Donald waar Luna onder het genot van een Happy Meal heerlijk heeft kunnen spelen. Daarna voelde ze zich gelukkig weer wat beter. Lang leve de fastfood restaurants!

We merken dat de prijzen van toeristische attracties en gelegenheden  erg zijn afgestemd op de westerse wereld. Als je met de plaatselijke Colones wilt betalen wordt je als Westerling vreemd aangekeken, alles moet in Dollars. Hierdoor moeten wij extra allert zijn met het uitgeven van ons geld. Wij zagen een leuke excursie naar het regenwoud, kosten voor met z'n drieen $ 250,- (€ 165).

Maar genoeg gezeurd, we zijn ons bewust dat we alleen bij de start van onze reis wat beperkt zijn door een schema. Daarna zijn we zo vrij als een vogel....

Vanmorgen zijn we een wandeling in het Parque de la Paz gaan maken. Een aantal schoolkinderen kwam direct op Luna af. We merken dat Luna in Costa Rica een bezienswaardigheid is met haar spierwitte haar en blauwe ogen; overal wordt ze aangestaard. Hierdoor hebben we snel contact met de plaatselijke bevolking.